Układ krążenia, inaczej układ sercowo-naczyniowy, to zespół: narządów i naczyń odpowiedzialnych za transport krwi narządów i naczyń odpowiedzialnych za transport limfy. Zadaniem układu krwionośnego jest zapewnienie: przetrwania komórek organizmu, ochrony przed chorobami, kontroli temperatury i pH ciała oraz utrzymanie homeostazy. Do transportu krwi, centralnym organem jest serce: jest to porównywalne do pompy, która popycha krew do płuc (tak, że jest natleniona), a następnie w kierunku różnych narządów i tkanek ciała (aby dać tlen). Dyfuzja krwi do różnych elementów anatomicznych ciała ludzkiego odbywa się poprzez złożoną sieć naczyniową, utworzoną przez tzw. tętnice, tzw. żyły i naczynia włosowate. Układ krążenia, lub układ sercowo-naczyniowy, to zespół narządów i naczyń krwionośnych, które pozwalają krwi krążyć i transportować składniki odżywcze, tlen, dwutlenek węgla, hormony i komórki krwi do i z różnych komórek ciała ludzkiego, wszystko w celu zapewnienia dla: Przetrwanie wspomnianych komórek; Ochrona przed chorobami; Regulacja temperatury ciała i pH; Utrzymanie homeostazy. Układ krwionośny to jednak także sieć narządów i naczyń, których zadaniem jest transport szczególnej substancji zwanej limfą. Sieć narządów i naczyń, w których płynie limfa, nazywana jest układem krążenia limfatycznego i stanowi podkomponent układu krwionośnego człowieka. Zespół narządów i naczyń krwionośnych, przez które przepływa krew człowieka, stanowi zamknięty układ krążenia. Zamknięty aparat krążenia to układ, w którym płyn krążący (w tym przypadku krew) nigdy nie opuszcza narządów i naczyń wchodzących w skład danego aparatu. Dokładnie odwrotnie do tego, co właśnie zostało opisane, zespół narządów i naczyń, przez które przepływa limfa człowieka, jest otwartym układem krążenia. Otwarty układ krążenia limfatycznego to układ, w którym płyn krążący (w tym przypadku limfa) przepływa między komórkami różnych tkanek, jak woda, gdy nasiąka gąbkę. Krew ludzka jest płynem, składającym się w 55% z płynu zwanego osoczem i w 45% z komórek lepiej znanych jako hemocyty (dosłownie "krwinki"). Osocze jest w zasadzie roztworem zawierającym wodę, sole mineralne i koloidalne białka. W osoczu zawieszone są hemocyty; należą one do trzech różnych kategorii komórek, którymi są: Kategoria komórek czerwonych krwinek (lub erytrocytów). Ich zadaniem jest transport tlenu do różnych narządów i tkanek ludzkiego ciała oraz przenoszenie dwutlenku węgla do płuc w celu wydalenia go z organizmu. Kategoria komórkowa białych krwinek (lub leukocytów). Stanowią one układ odpornościowy i mają za zadanie bronić organizm przed patogenami i wszystkim, co może go uszkodzić. Kategoria komórkowa płytek krwi. Są one jednymi z głównych uczestników procesu koagulacji. W organizmie dorosłego człowieka ilość krwi krążącej wynosi nieco ponad 5 litrów, czyli około 7% całkowitej masy ciała. Serce jest centralnym organem układu krwionośnego. Jest to odpowiednik pompy; jej zadaniem, w rzeczywistości, jest pompowanie: natlenionej krwi w różnych obszarach anatomicznych ludzkiego ciała, w celu utrzymania ich przy życiu nieutlenionej krwi w płucach, tak aby ta sama krew była naładowana tlenem. Serce jest narządem nierównym, położonym w klatce piersiowej, po stronie lewej środkowej. Anatomicznie można go podzielić na dwie połowy, prawą i lewą. Prawa połowa składa się z dwóch nakładających się na siebie jam: prawego przedsionka (u góry) i prawej komory (u dołu). Lewa połowa jest bardzo podobna do prawej połowy i również zawiera dwie nakładające się na siebie jamy, którymi są lewy przedsionek, powyżej, i lewa komora, poniżej. Serce odbiera i wysyła krew krążącą w organizmie człowieka poprzez szereg naczyń krwionośnych: żyły główne (górną i dolną), które przesyłają nieutlenioną krew do prawego przedsionka. Tętnica płucna, która odchodzi od prawej komory serca i dzieląc się na dwie części, doprowadza nieutlenowaną krew do płuc. Żyły płucne, które dostarczają natlenioną krew do płuc w obrębie lewego przedsionka. Aorta, która odchodzi od lewej komory serca i transportuje natlenioną krew do różnych narządów i tkanek ludzkiego ciała. Serce posiada szczególną część mięśniową - tzw. myocardium - która dzięki unikalnej sieci włókien nerwowych posiada zdolność do samokontroli.