Układ krwionośny człowieka jest zamknięty i składa się z takich elementów jak serce, naczynia krwionośne i krążąca w nich krew. Pełni w organizmie wiele ważnych funkcji, w tym odpowiada za utrzymanie stałej temperatury ciała i pH oraz za transport substancji odżywczych. Układ krwionośny określany również sercowo-naczyniowym narażony jest na wystąpienie wielu patologii. Wśród najbardziej znanych wymienia się miażdżycę, żylaki, żylną chorobę zakrzepowo-zatorową. Jego centrum stanowi serce, które poprzez obieg mały (tzw. płucny) oraz obieg duży (tzw. systemowy) odpowiada odpowiednio za zaopatrzenie krwi w tlen i rozprowadzenie jej po całym ciele. Układ krwionośny u człowieka ma charakter zamknięty. Oznacza to, że krew krąży po organizmie wyłącznie poprzez system naczyń krwionośnych, a nieustanny jej obieg wymusza serce. Krążenie krwi odkryte zostało w 1628 roku przez angielskiego biologa Williama Harveya. Przeciwieństwem zamkniętego jest otwarty układ krwionośny, który występuje u stawonogów, mięczaków i szkarłupni. Hemolimfa (płyn ustrojowy bezkręgowców pełniący funkcje limfy i krwi) wylewa się w nim do jam ciała i krąży częściowo w nich, a częściowo w naczyniach. Układ krwionośny człowieka składa się z: serca – znajdującej się w śródpiersiu pompy zalewowo–tłoczącej, zbudowanej z czterech jam – prawej i lewej komory oraz prawego i lewego przedsionka; w przekroju ściany serca wyróżnia się trzy warstwy – wsierdzie, śródsierdzie, nasierdzie; naczyń krwionośnych: tętnic zwanych też naczyniami tętniczymi – struktur o nieprzepuszczalnej, grubej ścianie, prowadzących krew z serca do narządów ciała. Ich ruchy określa się tętnieniem. Ze względu na średnicę dzieli się je na duże, średnie i małe, biorąc zaś pod uwagę budowę, wyróżnia się tętnice sprężyste, mięśniowe i mieszane (o budowie pośredniej); żył – struktur o wiotkiej, średnio cienkiej ścianie, prowadzących krew do serca. Żyły mogą posiadać zastawki, które zapobiegają cofaniu się krwi; naczyń włosowatych zwanych też włośniczkami lub kapilarami – struktur o cienkiej ścianie, przez którą zachodzi wymiana substancji pomiędzy krwią a tkankami. Wyróżnia się następujące typy naczyń włosowatych: zatokowe, mięśniowe, tętnicze, trzewne. Powyższą anatomię układu krwionośnego człowieka należy uzupełnić o krew. Jest to płyn ustrojowy zbudowany z osocza i wyspecjalizowanych komórek, które najogólniej podzielić można na erytrocyty – krwinki czerwone, leukocyty – krwinki białe i trombocyty – płytki krwi. Komórki krwi powstają w procesie krwiotworzenia (tzw. hemopoezy), który odbywa się w szpiku kostnym. Organizm osoby dorosłej zawiera średnio 70–80 ml krwi/ kg m.c., w przypadku dzieci krew stanowi około 1/9 masy ciała. Ludzki układ krwionośny: utrzymuje stałą temperaturę ciała; reguluje poziom ciśnienia krwi; jest regulatorem reakcji immunologicznych, zwalcza drobnoustroje chorobotwórcze; Komunikuje się między poszczególnymi układami organizmu, dostarcza wszystkim komórkom ciała substancje odżywcze, składniki mineralne, wodę, gazy oddechowe, hormony oraz jest odpowiedzialny za odbiór zbędnych produktów przemiany materii; utrzymuje stałe pH na poziomie 7,35–7,45, dzięki czemu zapewnia komórkom odpowiednie pod względem fizycznym i chemicznym środowisko funkcjonowania. Źródło: http://www.good-tutorials.com/users/Uklad-krazenia