Szafran to jedna z najstarszych i najdroższych przypraw świata. Podobno był ulubioną przyprawą króla Henryka VIII. Słynie ze swojej wysokiej ceny, a jego wartość porównywalna jest z wartością złota. Co tak naprawdę kryje w sobie szafran i dlaczego jest tak cenny? Przyprawa ta wywodzi się z antycznej Persji, skąd też pochodzi jego nazwa. Arabsko – perskie słowo az – zafaran oznacza jednocześnie kolor żółty i nitkę. Obecnie na dużą skalę szafran produkowany jest w regionie Morza Śródziemnomorskiego i na Bliskim Wschodzie. Przyjmuje się, że najlepszy jakościowo szafran wywodzi się z hiszpańskiej La Manchy. Według znawców szafran pochodzący z tego regionu ma najcenniejszy smak, aromat i barwę. Cena jest wysoka lecz sposób otrzymywania tej przyprawy wymaga czasu i cierpliwości. Szafran otrzymuje się z ręcznie zbieranych słupków hodowanych krokusów. By wszystko poszło dobrze, słupki trzeba zbierać wczesnym rankiem, wtedy kiedy otwierają się kwiaty. Następnie są one suszone i w tym procesie tracą aż ok. 80% pierwotnej wagi! Co za tym idzie do uzyskania1g szafranu trzeba aż 200 kwiatów krokusa. Crocus sativus czyli odmiana krokusa z której otrzymuje się szafran, kwitnie w odróżnieniu od innych krokusów, nie wiosną, lecz jesienią. Szafranowe żniwa zaczynają się w październiku i trwają zaledwie dwa tygodnie. Skomplikowany, czaso i pracochłonny proces otrzymywania szafranu dodaje mu nie tylko wartości, ale i sprawia, że owiany jest swoistą, tajemniczą i sensacyjną aurą. Szafran jest przyprawą niezwykłą i ekskluzywną. Kucharze, którzy opanowali sztukę przyrządzania dań z szafranem należą do elity w swoim zawodzie. Szafran występuje w dwóch postaciach: jako proszek oraz nitki. Przyprawę tą charakteryzuje jasno – pomarańczowy kolor, charakterystyczny, korzenny zapach, ostry, gorzkawy smak. Kojarzy się głównie z kuchnią orientalną, ale używany jest w też często w kuchni włoskiej np. do przyprawiania risotta, sosów, makaronów, w Hiszpanii natomiast używa się szafranu do paelli, fasado i pote galicyjskiego. W Szwecji szafran stosuje się do barwienia chleba. W Polsce popularne były kiedyś tzw. „baby szafranowe”, czyli drożdżowe puszyste ciasta zabarwione szafranem. Prawdziwa kawa po arabsku również powinna zawierać szafran. Szafran pasuje do dań słonych i słodkich. Nie należy go podawać do potraw kwaśnych, szczególnie tych zawierających taninę, ocet i wino. Podstawową zasadą, o której musimy pamiętać używając szafranu to nie używać go za wiele. Zbyt duża ilość tej przyprawy może zepsuć potrawę nadając jej nieznośnie gorzki smak. Szafran pasuje przede wszystkim do ryżu. Powszechnie wiadomo, że nie liczy się tylko smak, ale też i wygląd potraw. Szafran barwi potrawy na złoto przez co wyglądają bardziej apetycznie. Można stosować go do przyprawiania czystych zup ( nadaje im piękny kolor i zapach zachęcający do jedzenia) jak również do baraniny, mięsa jagnięcego, zup rybnych, kalafiorowych i bulionów.

Źródło:

1. https://telegram.me/BioTrendyPL/8

2. https://telegram.space/BioTrendyPL/8