Skrzyp polny (Łac. Equisetum arvense) to roślina występująca głównie w Europie, gdzie rośnie na dziko. Także w Polsce jest gatunkiem bardzo popularnym, występującym na terenie całego kraju. Spotkać go można na wilgotnych łąkach, polach, w ogrodach, miedzach, kartofliskach, przydrożach, na skarpach, czy nasypach kolejowych. Niestety jednocześnie w Polsce roślina uważana jest za uporczywy chwast, którego trudno jest się pozbyć. Potrafi się odradzać nawet z najmniejszych kawałków korzeni. Skrzyp mimo tego ma jednak wiele właściwości prozdrowotnych, o czym świadczy jego powszechne wykorzystanie w ziołolecznictwie oraz branży kosmetycznej. Obecnie na świecie występuje około 15 gatunków skrzypu. Jest to wysoka roślina, sięgająca nawet do półtora metra wysokości. Jednak te najczęściej spotykane mają kilkadziesiąt centymetrów. Łodyga skrzypu polnego jest w środku pusta, to tak zwana dęta łodyga. Ma rozgałęzione pędy płodne o zielonej barwie. Gdy pociera się owymi pędami o siebie, to usłyszeć można charakterystyczne skrzypienie, bardzo możliwe, że to właśnie od tego mamy nazwę rośliny – skrzyp. Wysuszone pędy skrzypu wyglądają – gdyby je razem zebrać – jak koński ogon, stąd w niektórych źródłach tłumaczy się z łaciny – Equisetum. Nazwa ta jest złożona z dwóch słów, a konkretnie: equus - koń i seta - włosy tworzące ogon. Skrzyp polny posiada szereg właściwości. W lecznictwie ludowym ziele skrzypu było stosowane przeciw krwotokom wewnętrznym, w chorobach dróg moczowych oraz jako wewnętrzny i zewnętrzny środek przeciw wypadaniu włosów. Obecnie skrzyp polny stosowany jest także jako zioło moczopędne, wzmacniające, uszczelniające naczynia krwionośne oraz przyspieszające gojenie ran. Surowcem leczniczym skrzypu polnego jest ziele skrzypu, które zawiera flawonoidy, substancje mineralne, związki krzemu i krzemionkę. Wspomnianej krzemionki skrzyp polny zawiera najwięcej wśród roślin leczniczych. Inne związki obecne w skrzypie to między innymi alkaloidy (m.in. nikotyna), saponiny (ekwizetonina), flawonoidy (ekwizetryna i izokwercetyna), białka, azot, żelazo, mangan, kobalt, sole potasu, wapnia, fosforu oraz witamina C i kwasy organiczne (w tym krzemowy, jabłkowy, askorbinowy, szczawiowy). Podsumowując, najważniejsze właściwości skrzypu polnego: Moczopędne, Przyśpieszone wytwarzanie tkanki łącznej, Ogranicza wypadanie włosów, Wzmacnia i uszczelnia naczynia krwionośne, Pobudzające przemianę materii, Przyśpieszające gojenie ran, Przeciwbakteryjne i przeciwzapalne, Oczyszcza skórę skłonną do trądziku i czyraków. Jeśli wymienione cechy Cię zaciekawiły, zachęcamy do sprawdzenia właściwości anyżu – to także jeden ze skutecznych surowców ziołowych, o którym warto pamiętać. Dzięki dużej zawartości flawonoidów skrzyp jest rośliną moczopędną. Stosuje się go przy schorzeniach związanych z układem moczowym np. dną moczową, kamicą nerkową (moczową). Obniża ciśnienie krwi w organizmie, pomaga w walce ze zmianami miażdżycowymi. Uzupełnia niedobór mikroelementów, wpływa pozytywnie na stan tkanki łącznej i kości, pomaga zahamować krwawienie (polecany przy obfitych miesiączkach) oraz wspomaga pracę wątroby. Pomocny jest również przy nerwobólach i bólach artretycznych. Tak więc można następująco podsumować na co pomaga skrzyp polny: Na rany, Przeciw zapaleniom, Przeciw bakteriom, grzybom, drożdżakom, Na wypadanie włosów, Na choroby dróg moczowych, Na krwotoki wewnętrzne, W kosmetologii (oczyszczanie skóry). Działanie skrzypu polnego jest szeroko udowodnione naukowo i nic dziwnego, że od lat ludzie korzystają z jego dobrodziejstwa. Skrzyp polny do picia można stosować w formie herbaty. Parzenie suszu ze skrzypu polnego powinno przebiegać następująco: łyżkę suszu zalewa się szklanką wrzątku i parzy około 10-15 minut. Herbata ze skrzypu polnego to jedna z najpopularniejszych metod na to, jak stosować skrzyp polny. Jednak do wyboru mamy jeszcze takie rozwiązania, jak: płukanka ze skrzypu na włosy, wywar ze skrzypu polnego do okładów, skrzyp polny w tabletkach, suszony skrzyp polny jako dodatek do dań i koktajlu, czy też sok ze skrzypu polnego. Mimo nieocenionych właściwości skrzypu polnego, trzeba też uważać w pewnych sytuacjach na jego działanie, gdyż może ono być niekorzystne dla niektórych osób. Przeciwwskazania do stosowania skrzypu obejmują zwłaszcza takie sytuacje, jak: Dna moczanowa, Zapalenie nerek, Inne zaburzenia pracy nerek, Zaburzenia pracy serca i choroby układu sercowo-naczyniowego, Niedobór witaminy B1, Nadmiar krzemu. Skrzyp polny nie jest zakazany do stosowania podczas ciąży, a już zwłaszcza jest bezpieczny w formie płukanki na włosy stosowanej zewnętrznie. Jednak należy stosować go tylko do 3 tygodni z uwagi na to, że może prowadzić do niedoborów witaminy B1, a także najlepiej każdorazowo stosowanie ziół konsultować z lekarzem prowadzącym ciążę. Decydując się na długotrwałą kurację skrzypem, musimy pamiętać, że wypłukuje ona witaminę B1 z organizmu – a właściwie jest to potoczne określenie na działanie skrzypu w kontekście tej witaminy. Skrzyp polny mimo właściwości leczniczych zawiera także pewną wadę, mianowicie posiada antywitaminę B1, czyli związek przeszkadzający w jej wchłanianiu w organizmie. Dlatego bezwzględnie należy przyjmować witaminę B1, a także w okresie kuracji skrzypem polnym zaleca się stosowanie diety bogatej w źródła witaminy B1, jak na przykład produkty zbożowe z pełnego ziarna, drożdże, strączki, kiełki pszenicy, a także orzechy. Ponadto w schorzeniach dróg moczowych wraz ze stosowaniem naparu z ziela skrzypu należy zapewnić obfite przyjmowanie płynów, gdyż ma działanie moczopędne. Ponadto należy pamiętać o podstawowych zasadach stosowania ziół, by uniknąć skutków ubocznych skrzypu polnego. Produkty zawierające skrzyp polny należy stosować zgodnie z wymaganiami producenta i wytycznymi lekarza. Nie należy stosować po terminie ważności. Należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, w odpowiedniej temperaturze i szczelnie zamkniętym opakowaniu. Przy stosowaniu należy zwrócić uwagę na datę ważności widniejącą na opakowaniu.

Źródło:

1. https://telegram.dog/BioTrendyPL/108

2. https://tx.me/BioTrendyPL/108