Skrzyp polny (łac. Equisetum arvense) to roślina lecznicza, która rośnie dziko w Polsce. Skrzyp polny można spotkać na wilgotnych łąkach, polach, miedzach, kartofliskach, przydrożach, skarpach, nasypach kolejowych. Z tego powodu jest traktowany jako uciążliwy chwast, tymczasem skrzyp polny to roślina, która dzięki swoim właściwościom leczniczym znalazła zastosowanie w medycynie. Skrzyp polny (łac. Equisetum arvense) to roślina, której właściwości lecznicze od dawna są wykorzystywane w medycynie naturalnej. Jednak mało kto o tym wie, gdyż tę roślinę przypominającą z wyglądu miniaturową jodełkę powszechnie uważa się za chwast. Skrzyp polny znany jest jako jodełka, jedlina polna, koński ogon, krzemionka kostka, sprzączka, koszczka, strzębka, jedlinki, chwoszcz. Skrzy polny dzięki obecności flawonoidów zwiększa objętość wydalanego moczu i usuwa nadmiar moczanów, w związku z tym odwary z tej rośliny stosuje się jako słaby środek moczopędny w mało nasilonych schorzeniach dróg moczowych. Działa również łagodnie rozkurczowo na drogi żółciowe i moczowe, a także uszczelnia ściany naczyń krwionośnych. Poza tym stosuje się go w kamicy moczowej, w reumatoidalnym zapaleniu stawów (RZS) i skazie moczanowej. Wyciąg ze skrzypu polnego ma potencjalne działanie uspokajające i przeciwdrgawkowe. Potwierdzają to badania naukowe przeprowadzone na szczurach. Wykorzystano w nich wyciąg otrzymany z ziela skrzypu polnego za pomocą 50-proc. wodnego roztworu etanolu, który był podawany gryzoniom doustnie w dawkach 50, 100, 200 i 400 mg/kg m.c. Okazało się, że w miarę zwiększania dawek wodno-etanolowego wyciągu ze skrzypu polnego stwierdzono złagodzenie ostrości pojawiających się drgawek oraz zmniejszenie częstotliwości ich występowania, a także przedłużenie snu i zwiększenie liczby upadków z obracającego się bębna. Działanie uspokajające i przeciwdrgawkowe naukowcy przypisują zawartemu w tym wyciągu w stosunkowo dużej ilości związkowi o nawie flawonoid izokwercytryny. Odwary ze skrzypu polnego można stosować pomocniczo w przypadku obfitych miesiączek. Współczesna fitoterapia poleca ich stosowanie również w krwawieniach z żylaków odbytu, z owrzodzeń okrężnicy oraz ze wrzodów żołądka i dwunastnicy, a tak że w krwawieniach z nosa i płuc. Jeśli cierpisz na nadmierną potliwość stóp, wypróbuj skrzyp polny. Dzięki niemu nadmiar potu, zamiast wydostać się na powierzchnię skóry, zostanie wydalony wraz z moczem, dlatego efektem bocznym terapii mogą być częstsze wizyty w toalecie. Skrzy polny można stosować w uszkodzeniach skóry, oparzeniach, w stanach zapalnych skóry w postaci okładów. Poza tym stosuje się go w niektórych chorobach skórnych wywołanych nagromadzeniem we krwi szkodliwych produktów przemiany materii, m.in. w łuszczycy. Po skrzyp polny mogą sięgać także osoby zmagające się z cerą naczynkową. Wzmocni on naczynka i zmniejszy ryzyko ich pękania. Zewnętrznie odwary służą do płukania w stanach zapalnych jamy ustnej. Skrzyp polny - kiedy zbierać skrzyp? Wczesną wiosną z licznych kłączy rosnących głęboko w ziemi wyrastają krótkie pędy zarodnikowe o brunatnym kolorze, na szczycie których znajdują się kłoski przypominające szyszkę. Dopiero w połowie wiosny pojawiają się zielone pędy płonne, które dorastają do 40 cm wysokości. Pędy te wyglądem przypominają jodełkę (stąd jedna z nazw). Te właśnie pędy stanowią surowiec zielarski. Zawierają krzemionkę (kwas krzemowy) oraz flawonoidy, sole mineralne, kwasy organiczne i saponiny. Pędy skrzypu zbiera się od połowy lipca do końca sierpnia, ponieważ wtedy zawierają najwięcej krzemionki. Suszy się je w przewiewnym, zacienionym pomieszczeniu, w temperaturze nie wyższej niż 40 stopni Celsjusza.

Źródło:

1. https://telegram.dog/BioTrendyPL/89

2. https://tx.me/BioTrendyPL/89