O mnie
O tym, że seksu nie trzeba się wstydzić, prof. Zbigniew Lew-Starowicz przekonuje od lat. Jednak niechęć do mówienia o pewnym męskim problemie, mogącym znacznie utrudnić życie seksualne, nie została wciąż przełamana. Profesor Lew-Starowicz opowiada, co każdy mężczyzna powinien wiedzieć na temat zaburzeń erekcji. Najczęstszą przyczyną zaburzeń erekcji (ZE) są choroby układu krążenia, np. nadciśnienie tętnicze, zaburzenia krążenia obwodowego, rytmu serca, i dotyczy to ok. 50-60 proc. mężczyzn z zaburzeniami erekcji. Inne typowe przyczyny to: cukrzyca, zaburzenia metaboliczne, neurologiczne, hormonalne (np. zespół niedoboru testosteronu). U ok. 80 proc. mężczyzn z ZE rozpoznaje się przyczyny organiczne, a u 20 proc. psychogenne. Należy jednak pamiętać o tym, że w przypadku mężczyzn z tłem organicznym ZE współistnieją również nakładające się przyczyny psychogenne, np. lęki, poczucie mniejszej wartości itp. Zaburzenia erekcji dotyczą mężczyzn w różnym wieku. W populacji do 25. r. ż. dotyczą ok. 2.5 proc., a przeważa podłoże psychiczne. U starzejących się mężczyzn ZE są częściej spotykane i wynikają z wielu przyczyn: przewlekłych chorób, są następstwem przyjmowanych leków, siedzącego stylu życia, stresu, spadku poziomu testosteronu, długich przerw w aktywności seksualnej. Po 60. r. ż. ZE dotyczą ponad połowy populacji mężczyzn. Nie należy jednak traktować ich jako wiążących się z wiekiem metrykalnym – zawsze mają konkretną przyczynę, np. nałóg tytoniowy Już wypalenie jednego papierosa prowadzi do zaburzeń krążenia w tętnicach członka utrzymujących się przez wiele godzin. Palenie papierosów wiąże się także z uszkodzeniem śródbłonka naczyń członka. W przypadku alkoholu nie należy przekraczać 21 jednostek w tygodniu –w przypadku wina to dwie lampki po 100 ml. Alkohole wysokoprocentowe nie są rekomendowane. Co do piwa, moim zdaniem, nie ma ono pozytywnego wpływu na sprawność seksualną ze względu na zwiększenie poziomu estrogenu, a to wiąże się ze zmniejszeniem poziomu testosteronu. Porno służy czy szkodzi? U mężczyzn oglądających epizodycznie filmy pornograficzne zwiększa się pożądanie i podniecenie w następstwie przejściowego wzrostu poziomu testosteronu. Jednak zaburzenia erekcji mogą pojawić się u użytkowników pornografii w przypadku: uzależnienia od niej, traktowania partnerki z perspektywy świata pornograficznego, rozbieżności modeli zachowań seksualnych partnerki realnej z gwiazdą porno. ktywność fizyczna ma pozytywny wpływ na aktywność seksualną i erekcję. Światowa Organizacja Zdrowia rekomenduje jako optymalny dla zdrowia seksualnego mężczyzn codzienny spacer szybkim krokiem przynajmniej 30 min. Pozytywny wpływ mają również: pływanie, taniec, umiarkowany wysiłek w siłowni. Jazda rowerem jest natomiast zagrożeniem dla zdrowia seksualnego, ale można je eliminować poprzez specjalne siodełka. Optymalna dla zdrowia seksualnego mężczyzn jest tzw. dieta śródziemnomorska. Jej podstawą są: warzywa, jarzyny, owoce, ryby, owoce morza, ciemne pieczywo (mięso czerwone najwyżej raz w tygodniu). Tego typu dieta zawiera wszystkie potrzebne dla seksu suplementy. W miesiącach o małym nasłonecznieniu zaleca się suplementację witaminy D, a w przypadku starzejących się mężczyzn przyjmowanie jej codziennie w dawce 2000 j. Reklamowanych w mediach suplementów diety na potencję nie polecam. Lekami pierwszego rzutu w leczeniu zaburzeń erekcji są leki z grupy inhibitorów PDE-5. Ich skuteczność wynosi ok. 70-80 proc. W przypadku niezadowalających efektów stosuje się inne metody, np. iniekcje w ciała jamiste członka z prostaglandyny, pompy próżniowe, protezowanie członka. Statystyki mówią, że problemy z erekcją występują raz na pięć zbliżeń seksualnych. A więc choć raz w życiu każdy facet zawodzi w łóżku - jego penis nie jest w stanie się unieść. Skąd się biorą zaburzenia wzwodu i co można na nie zaradzić? Gdy zdarzą się się problemy z erekcją, mężczyzna jest najpierw zaskoczony, potem zażenowany, w końcu wściekły. I albo rzuca się w wir życia i zmienia partnerki jak rękawiczki, aby udowodnić sobie, że „przecież on może”, że to była jej wina, albo przeciwnie – uważa się za skończonego i unika seksu jak ognia. Tymczasem i jednemu, i drugiemu można pomóc. Inna jest jednak przyczyna braku wzwodu u 20. latka, inna u 60. latka. Aby doszło do erekcji, musi pojawić się bodziec. Mogą to być doznania zmysłowe (dotykowe, słuchowe, wzrokowe), wyobrażenia o treści erotycznej lub świadomość mającego nastąpić zbliżenia. Do wzwodu dochodzi wówczas, gdy pobudzony zostaje ośrodek erekcji w rdzeniu kręgowym, rozszerzają się tętnice i wypełniają się krwią ciała jamiste prącia. Zaburzenia wzwodu to niemożność uzyskania pełnej erekcji bądź utrzymania jej tak długo, aby mógł odbyć się stosunek. Jeśli taka sytuacja jest jednorazowa - nie ma powodów do obaw. Prawdziwy problem pojawia się wtedy, kiedy mężczyzna „nie może” w 75 proc. podejmowanych prób (czyli np. 7 razy na 10) i trwa to długi czas. Ocenia się, że na zaburzenia wzwodu cierpi na świecie ok. 150 milionów mężczyzn. W Polsce liczba ta sięga 1,5 miliona. Połowa z nich „za nic w świecie” nie poszłaby do lekarza, a niesprawność jest ujawniana przy okazji innych chorób. Tymczasem lekarze są zdania, że miękki penis zawsze chce coś ważnego powiedzieć właścicielowi. Bo przecież nic nie dzieje się bez przyczyny. Przyczyną problemów z erekcją u 20. letniego mężczyzny jest najczęściej stres. Gdy odbywa on stosunek po raz pierwszy, albo z nową partnerką, napięcie i lęk, które się pojawiają, są tak silne, że powodują utratę erekcji. Kłopoty mogą być również skutkiem palenia papierosów (paczka dziennie jest przyczyną kłopotów z erekcją u 85 proc. mężczyzn), picia alkoholu, przyjmowania sterydów i anabolików. W niektórych przypadkach niemożność utrzymania wzwodu może wynikać z utrwalonego bodźca, do którego mężczyzna przyzwyczaił się podczas masturbacji lub z uzależnienia od pornografii. Jeśli młody mężczyzna ma wzwody nocne i w trakcie masturbacji, a problem pojawia się tylko podczas współżycia, to prawdopodobnie zaburzenia mają charakter nerwicowy. W takim przypadku albo sam musi uporać się z blokadą psychiczną (oczywiście partnerka powinna go w tym wspierać), albo powinien skorzystać z pomocy seksuologa. Stosunek powinien odbywać się bez pośpiechu i presji, że „musi wyjść”. Pomocne jest ograniczenie wypalanych papierosów i liczby wypijanych piw.
Źródło: