O mnie
Słodka czy ostra? Przybierająca różne barwy papryka jest jedną z podstawowych przypraw. Warzywo to spożywa się jednak nie tylko w proszku. Papryka świeża lub uduszona doskonale wzbogaci takie dania, jak omlet, leczo czy pizza. Roślina ta pozwoli nam schudnąć, poprawi nastrój i doda wigoru. Czy wiesz, że papryka należy do witaminowych rekordzistek? Papryka (Capsicum L.), podobnie jak bakłażan, należy do rodziny psiankowatych. Przedstawiciele jej rodzaju wywodzą się z upalnej części Ameryki, przy czym gatunkiem typowym jest Capsicum annuum (papryka roczna). Roślina ta wygląda jak niewielki krzew lub bylina i osiąga rozmiary od 50 do 100 cm. Owoce papryki rocznej stanowią umiarkowanie soczyste jagody o wielkości od ok. 3 do 15 cm. Mają grubą, skórzastą okrywę i występują w szerokiej gamie kolorystycznej, obejmującej swoim zakresem czerwień, zieleń, pomarańcz, żółć i fiolet. Charakterystyczną część budowy kwiatów tej rośliny stanowi dzwonkowaty kielich, którego barwa może być zielona, kremowa albo fiołkowa. Na świecie istnieje wiele odmian papryki. W Polsce najczęściej uprawia się pochodzącą z Meksyku odmianę Bell, która występuje w rozmaitych wersjach kolorystycznych – od czerwonego po kremowy. Jej orzeźwiające w smaku strąki możemy spożywać zarówno na surowo jak i po ugotowaniu. Coraz większą popularnością w naszym kraju cieszą się też ostre odmiany tej rośliny: papryka jalapeño i tabasco, spożywane głównie w sosach. Najostrzejszą na świecie papryką jest papryka habanero, której czerwony kolor po ususzeniu staje się niemal czarny. Jej ekskluzywna odmiana – red savina habanero – wyhodowana specjalnie dla wielbicieli pikantnych potraw ma wartość aż 577 000 w skali Scoville'a! Jak uprawiać paprykę? Uprawianie papryki we własnym ogródku nie tylko zapewni nam dostęp do świeżych warzyw, lecz także sprawi, że teren nabierze żywych kolorów. Roślinę tę hoduje się wyłącznie z rozsady. Można je nabyć w sklepie ogrodniczym lub samodzielnie przygotować w warunkach domowych. Jeśli zdecydujemy się na uprawę papryki rocznej, musimy przede wszystkim zapewnić jej odpowiednią ilość ciepła – optymalna temperatura to 18-32 °C. Owoce najlepiej zawiązują się na upale, dlatego roślina powinna rosnąć na terenie mocno nasłonecznionym i osłoniętym od wiatru. Idealne podłoże charakteryzuje spora przepuszczalność i żyzność, zaś jego pH jest obojętne. Nasiona wysiewamy w połowie marca, przy czym przygotowanie rozsady trwa zwykle ok. 10 tygodni. Kiedy rośliny mają minimum 6 liści, sadzimy je na wyznaczone miejsce, przy zachowaniu odpowiedniej odległości między poszczególnymi sadzonkami. Przez cały czas rozwoju papryki dbamy o to, aby miała dostęp do wody – jest on szczególnie ważny w okresie jej owocowania. Jedynie we wczesnym stadium nie powinniśmy jej obficie podlewać, aby zapobiec gwałtownemu wzrostowi. Zbioru warzywa dokonujemy zazwyczaj w połowie lipca (jeśli uprawiamy je pod folią) albo na początku sierpnia (w przypadku hodowli w gruncie). Wszystkie owoce należy zebrać zanim nadejdą pierwsze przymrozki. Papryka wywodzi się z Ameryki Środkowej i Południowej, gdzie uprawiano ją 2500 lat p.n.e. Badania archeologiczne wykazały, że rdzenni mieszkańcy Peru – Aztekowie – nie tylko mieli w zwyczaju przyprawiać potrawy drobno zmieloną papryką, lecz także używali jej do celów militarnych (!), rozpylając ją z odległości w celu unieszkodliwienia wroga. Do Europy roślina trafiła za sprawą Krzysztofa Kolumba, który w XV wieku sprowadził ją do Hiszpanii. Wskutek handlu, wkrótce jej egzotycznym wyglądem i smakiem mogli cieszyć się również Włosi, Francuzi i mieszkańcy krajów bałkańskich. Szczególnie pokochali ją Węgrzy, dla których słodko-ostra odmiana Hungarian hot stała się narodową jarzyną. Do dziś określają ją mianem „czarnego złota”, jako że odgrywa u nich niezwykle ważną rolę gospodarczą. Bez wątpienia warzywo to stanowi o charakterystycznej, niepowtarzalnej nucie smakowej kuchni węgierskiej. W Polsce papryka zjawiła się nieco ponad trzy dekady temu – za sprawą Antoniego Kwietniewskiego z Woli Wrzeszczowskiej (gmina Przytyk), który jako pierwszy zaczął ją uprawiać. Mimo początkowej stagnacji w handlu, lata 80. w regionie radomskim zdecydowanie upłynęły pod znakiem papryki. Jej uprawa stała się dla okolicznych rolników głównym źródłem dochodu. W rejonie tym panują bowiem szczególnie korzystne warunki uprawne dla tej ciepłolubnej rośliny. Na wiosnę występuje tu 44 dni więcej bez przymrozków, niż w sąsiednich rejonach. Obecnie w regionie uprawia się aż 20 odmian tego warzywa! W przeciągu ostatnich 15 lat w Polsce produkcja papryki znacznie się rozwinęła. Uprawia się ją już nie tylko w „zagłębiu radomskim”, lecz także na Lubelszczyźnie, w rejonie Sandomierza i Grudziądza. Do największych producentów papryki na świecie należą: Meksyk, Chiny oraz Indie. Papryka to świetne źródło witamin - witamina A, witaminy z grupy B (witamina B1, B2, B3, B6 i B9), witamina C , E i K. Połówka średniej wielkości czerwonej papryki daje 100% dziennego zapotrzebowania na beta-karoten, zaś dwa jej strąki są w stanie uzupełnić niedobory witaminy E i K. Co więcej, zawarty w niej antyutleniacz – likopen – pomaga nam usunąć wolne rodniki z organizmu. W papryce znajdziemy również minerały - cynk, fosfor, magnez, mangan, potas, sód, wapń i żelazo. Osoby będące na diecie redukcyjnej nie muszą się martwić - roślina nie sprawi, że przybierzemy na wadze – 100 gramów to jedynie 25 kalorii. Jeśli próbujesz schudnąć bez poddawania się drakońskiej diecie, wprowadzenie papryki do jadłospisu może wpłynąć na efektywność Twoich starań. Średnich rozmiarów warzywo dostarcza nam tłuszczu, białka, węglowodanów, błonnika i naturalnego cukru, co daje niewiele ponad 30 kcal. Dodawanie odrobiny papryki do omleta, sałatki lub kanapek może znakomicie wzbogacić smak potrawy i zmniejszyć apetyt - bez zbędnych kalorii, tłuszczu i cholesterolu. Co więcej, zawarta w pikantnych odmianach tego warzywa, kapsaicyna nie tylko poprawia trawienie, lecz także wykazuje działanie przeciwbólowe i lecznicze w przypadku chorób wirusowych.
Źródło:
1. https://comments.bot/thread/VZqHSYUf1