O mnie
Mniszek lekarski, potocznie nazywany mleczem lub dmuchawcem, rosnący powszechnie na trawnikach i łąkach, traktowany jest przez wielu ludzi, jako pospolity i uciążliwy do wytępienia chwast. To bylina, która łatwo wysiewa się z nasion roznoszonych przez wiatr. W całej roślinie znajduje się biały, gorzki, piekący sok mleczny. Mniszek stanowi jednak cenione przez zielarzy remedium na wiele dolegliwości. Kwitnie od kwietnia do lipca, a później ponownie, zachwycając pachnącym, żółtym dywanem kwiatów, przyciągającym pszczoły. Źródłem leczniczym jest cała roślina: kwiaty, korzeń i liście. Te ostatnie zbiera się przed kwitnieniem, łodygi w czasie kwitnienia, kwiaty w maju, a korzenie wiosną lub jesienią. Francuzi często na wiosnę sporządzają smaczną sałatkę z liści i łodyg mniszka. Mniszek pospolity, inaczej lekarski, znajduje zastosowanie nie tylko w leczeniu domowym, ale również w medycynie. Przetwory z mniszka (odwar z korzenia, wino z korzeni, sok z liści, syrop z kwiatów, krople z ziela) stosowane są w wielu schorzeniach, związanych z uszkodzeniem wątroby i zmniejszeniem wydzielania żółci. Jest szczególnie przydatny podczas rekonwalescencji po przebytym wirusowym zapaleniu wątroby, po zabiegach na drogach żółciowych, w zastoju żółci w pęcherzu żółciowym, a także w zagrożeniu kamicą żółciową. Przetwory z mniszka zleca się również przy upośledzeniu czynności kłębków nerkowych i podczas zmniejszenia dobowej ilości moczu, a także obrzękach, spowodowanych zaburzeniami układu krążenia i nerek. Pomocniczo stosuje się go w reumatyzmie, podagrze, otyłości, trądziku, w stanach przedcukrzycowych i w początkach cukrzycy. Wchodzi również w skład innych leczniczych preparatów, produkowanych przez Herbapol, stosowanych na wiele dolegliwości, np.: Cholagoga (zioła wątrobowe), Diabetosan (zioła przeciwcukrzycowe), Normosan i Neonormosan (zioła przeczyszczające), Degrosan (zioła wspomagające metabolizm), Pulmosan (zioła na układ oddechowy), Cholesol oraz Gastrochol (zioła na układ pokarmowy). Zewnętrznie mniszka używa się do kąpieli kosmetycznych, a świeży sok mleczny do okładów na kurzajki, brodawki i kłykciny kończyste. Kwiaty ziela są bardzo pomocne w przewlekłych nieżytach jamy ustnej, gardła i oskrzeli. Mniszek lekarski i jego przetwory, jak wykazały liczne badania farmakologiczne i kliniczne, działają wielokierunkowo. Pierwszym z nich jest pobudzający wpływ na wytwarzanie żółci przez wątrobę i ułatwienie jej przepływu do dwunastnicy przez drogi żółciowe. Wywołuje to zwiększenie kurczliwości tych przewodów, a w szczególności pęcherzyka żółciowego, co przeciwdziała zastojowi żółci. Wykazano również korzystny wpływ na czynność wydzielniczą trzustki oraz normalizację całego procesu trawienia. Drugi kierunek działania mniszka stanowi działanie moczopędne, poprzez zwiększanie przesączania w kłębkach nerkowych. Poza tym wykazuje także działanie „oczyszczające krew”, czyli odtruwające i oczyszczające ze szkodliwych związków, jakie uwalniane są podczas przemiany materii. Ponadto mniszek pospolity działa rozkurczowo na mięśnie gładkie, co usprawnia przepływ żółci i moczu. Działa także przeciwcukrzycowo i pobudzająco na wydzielanie soku żołądkowego. Wykazuje ponadto działanie regenerujące na skórę, przyspiesza gojenie się ran i bliznowacenie. Co ważne, stosowanie mniszka w zalecanych dawkach, nie wywiera szkodliwego działania ubocznego. W dawnych czasach, szczególnie na wsi, do leczenia schorzeń używano wiele różnych ziół, między innymi także mniszek lekarski. Właściwości lecznicze tego ziela zostały potwierdzone w wielu niezależnych ośrodkach badawczych. Dowiedziono, że cała roślina wykazuje niezwykłe właściwości lecznicze. W liściach i kwiatach stwierdzono obecność żółtych barwników ksantofilowych (taraksantyny), flawonoidów oraz soli mineralnych (potas, magnes, siarkę i krzem) i witamin (zwłaszcza znaczne ilości witaminy C). W korzeniach wykryto inulinę, fruktozę, kwasy organiczne, trójterpeny, garbniki, flobafeny oraz olejek eteryczny. W leczeniu schorzeń dróg żółciowych i wątroby oraz układu pokarmowego również stosuje się mniszek lekarski. Działanie tego ziela jest skuteczne i szybkie. Nie każdy wie, że żucie świeżych łodyg może bezboleśnie rozpuścić kamienie żółciowe. Kuracja trwa 14 dni. Łodygi myje się razem z kwiatostanem, następnie usuwa się koszyczek i wolno żuje łodygę. Początkowo ma ona gorzki smak, jest chrupka i soczysta, podobna w smaku do endywii. Należy spożywać pięć do sześciu łodyg dziennie, czasem nawet do 10. Kuracja ta usuwa również świąd skóry, ponieważ oczyszcza krew z toksyn.
Źródło: