Zmniejszone pożądanie seksualne (lub libido) jest problemem spowodowanym przez liczne warunki fizyczne i psychologiczne, które mogą dotyczyć zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Objawia się zmniejszeniem częstotliwości i intensywności pożądania seksualnego, zarówno spontanicznego, jak i w odpowiedzi na bodźce erotyczne. Libido jest jedną z faz cyklu seksualnego: wyzwala pobudzenie i jest ściśle związane z przyjemnością erotyczną. Na pożądanie wpływa stan zdrowia, odżywianie, poziom hormonów, przyjmowanie niektórych leków oraz komponent psychiczny (obecność fantazji, chęć podjęcia aktywności seksualnej, zadowolenie z ciała itp.) W niektórych przypadkach obniżenie libido jest stanem przejściowym, związanym z trybem życia i przemijającymi sytuacjami, takimi jak stres, zmęczenie i osłabienie (np. gorączka). W innych przypadkach jest to jednak objaw prawdziwej patologii (w tym zmian hormonalnych i dużej depresji). U kobiet o spadku pożądania mogą świadczyć również takie reakcje, jak dyspareunia (bolesne współżycie) i vaginismus (mimowolne skurcze ścian pochwy, które uniemożliwiają penetrację). Z drugiej strony, mężczyzna może nie być w stanie osiągnąć lub utrzymać pełnej erekcji (zaburzenia erekcji). Spadek libido, jeśli się przedłuża, może mieć reperkusje w sferze psychicznej i w związku. Zmniejszenie popędu seksualnego może być wtórne do chorób endokrynologicznych, powodujących niedoczynność nadnerczy (choroba Addisona) lub odwrotnie - nadczynność kory nadnerczy (zespół Cushinga). Do innych czynników prowadzących do obniżenia libido należą zaburzenia hormonalne z obniżoną produkcją testosteronu (np. hipogonadyzm i niedoczynność przysadki u mężczyzn), zwiększona produkcja prolaktyny (hiperprolaktynemia) oraz obniżone stężenie hormonów tarczycy (występujące w niedoczynności tarczycy). Kilka schorzeń narządów płciowych może powodować lub przyczyniać się do dysfunkcji. U kobiet są to: zapalenie pochwy (zanikowe lub wtórne do zakażeń pochwy, jak w przypadku opryszczki narządów płciowych, kandydozy i trichomoniazy), dystrofie sromu, liszaj twardzinowy i pooperacyjne zwężenie introitów pochwy. Ponadto, może to zależeć od konkretnych okoliczności, takich jak fazy cyklu miesiączkowego, ciąża i menopauza. Z kolei u mężczyzn spadek libido może być związany z zaburzeniami erekcji i wynikać z patologii strukturalnych narządów płciowych (np. choroba La Peyronie'go) oraz z zaburzeń neurologicznych i naczyniowych (miażdżyca tętnic prącia, priapizm, uraz rdzenia kręgowego itp.) Spadek lub brak pożądania seksualnego może być również uzależniony od wielu chorób przewlekłych, takich jak: mocznica, niewydolność wątroby i różne nowotwory. Przyczyny neurologiczne obejmują uszkodzenia spowodowane np. cukrzycą, stwardnieniem rozsianym, dysfunkcją rdzenia kręgowego lub urazami chirurgicznymi. Zmniejszony popęd seksualny może być również spowodowany nadużywaniem alkoholu i narkotyków (np. kokainy, opioidów i heroiny). Do leków wpływających na libido należą: słabi antagoniści receptorów androgenowych (np. spironolakton), leki przeciwnadciśnieniowe, neuroleptyki, hipnotyzeryki, leki przeciwpadaczkowe i niektóre leki przeciwdepresyjne. W niektórych przypadkach, doustna terapia estrogenowa i hormonalne środki antykoncepcyjne mogą również powodować zmniejszenie reakcji seksualnej. Zaburzenia nastroju są ściśle związane z obniżonym pożądaniem i pobudzeniem. Obawy o negatywny wynik (np. lęk przed wykonaniem, obawa przed niechcianą ciążą lub zarażeniem się chorobami przenoszonymi drogą płciową, niezdolność do osiągnięcia orgazmu) mogą również przyczyniać się do zmienionych reakcji seksualnych.