O mnie
Zaburzenia wzwodu są utrzymującą się niezdolnością do osiągnięcia i/lub utrzymania wzwodu pozwalającego na prowadzenie zadowalającej aktywności seksualnej. Wielu mężczyzn na świecie ma zaburzenia wzwodu okazjonalnie, kilka razy w życiu, ale dla innych stają się one częstym problemem. Schorzenie to jest częste wśród mężczyzn. Dotyczy powyżej 100 milionów mężczyzn na całym świecie i około 1,5 miliona w Polsce. Zaburzenia wzwodu są schorzeniem uleczalnym u większości mężczyzn. Nie jest to schorzenie zagrażające życiu, jednakże może mieć znaczący wpływ na samopoczucie mężczyzny i wzajemne stosunki z partnerką. Częstość występowania zaburzeń erekcji wzrasta z wiekiem, ale nie można powiedzieć, że jest to nieunikniona konsekwencja starzenia się. Czynnikami ryzyka wystąpienia zaburzeń wzwodu są: Schorzenia, które powodują zmiany w naczyniach utrudniające napływ wystarczającej ilości krwi do prącia, takie jak: nadciśnienie tętnicze, podwyższony poziom cholesterolu, cukrzyca, miażdżyca tętnic. Uszkodzenie nerwów z powodu urazu lub choroby, która przerywa połączenie między układem nerwowym a prąciem, takie jak: uszkodzenie rdzenia kręgowego, stwardnienie rozsiane, udar mózgu oraz zabiegi chirurgiczne na gruczole krokowym, czy jelicie grubym. Czynniki psychiczne, jak niepokój i stres. Palenie tytoniu, nadużywanie alkoholu i/lub leków. Niektóre leki. W skład diagnostyki zaburzeń wzwodu wchodzą: Wywiad lekarski: rozmowa z pacjentem, uzyskanie informacji co do przebytych i istniejących chorób, pobieranych leków, a także typu zaburzeń seksualnych pozwala często ustalić przyczynę zaburzeń erekcji. Badanie fizykalne - oglądnięcie i zbadanie jąder, prącia, badanie per rectum, ocena ukrwienia kończyn dolnych (porównanie pomiaru ciśnienia tętniczego i tętna na kończynach górnych i dolnych), badanie neurologiczne. Badania laboratoryjne: stężenie glukozy w surowicy, morfologia, poziom mocznika, kreatyniny, testosteronu, prolaktyny, transaminaz, lipidogram, ogólne badania moczu. Niekiedy potrzebne są dokładniejsze badania poziomu hormonów. Badania dodatkowe: - ocena nocnych wzwodów prącia (specjalnym aparatem Rigiscan) - obecność nocnych wzwodów u pacjenta skarżącego się na kłopoty z erekcją wskazuje na ich psychogenny charakter - wstrzyknięcie do ciała jamistego leku powodującego przekrwienie (prostaglandyny Caverject) - wystąpienie wzwodu wyklucza nieprawidłowości w unaczynieniu prącia - badanie przepływu krwi w ciałach jamistych - również ocenia unaczynienie - kawernozografia i kawernozometria (obrazowanie naczyń krwionośnych w ciałach jamistych, pomiary ciśnień tam panujących) - arteriografia tętnicy biodrowej wewnętrznej - wykonywana rzadko, tylko przed planowym zabiegiem operacyjnym rekonstrukcji naczyń. Zaburzenia erekcji można leczyć metodami nieinwazyjnymi oraz inwazyjnymi. Leczenie nieinwazyjne: eliminacja czynników ryzyka psychoterapia leki doustne działające miejscowo np. sildenafil, tadalafil, vardenafil. Leki te nie powodują samoczynnego wzwodu - do jego wystąpienia (w około 30 minut od zażycia tabletki) potrzebne jest pobudzenie seksualne. Objawy uboczne mogące wystąpić po zażyciu leku to: ból głowy, niestrawność, przekrwienie błony śluzowej nosa, zaburzenia widzenia. Ze względu na nasilenie działania obniżającego ciśnienie krwi leki te są przeciwwskazane u chorych stosujących nitraty. leki hormonalne aparaty próżniowe - za pomocą cylindra nałożonego na prącie wytwarza się wokół niego próżnię, co powoduje zwiększony napływ krwi do ciał jamistych. Zacisk u podstawy prącia zapobiega jej odpływowi. Przy stosowaniu tej metody mogą wystąpić objawy uboczne: uczucie oziębienia prącia (u 75% chorych), brak wytrysku (u 50%), krwiak (u 15%). Podstawa prącia nie jest w stanie wzwodu - nabrzmiały członek wisi. Leczenie inwazyjne: leki wstrzykiwane do ciał jamistych (papaweryna, fentolamina, i nowszy, uważany za najlepszy z tej grupy: prostaglandyna PGE1 – alprostadil (Caverject). Caverject powoduje wystąpienie wzwodu w czasie od 5 do 20 minut, jest skuteczny u 70-75% chorych. Jego stosowanie przeciwwskazane jest u chorych na niedokrwistość sierpowatokrwinkową, białaczkę, szpiczaka mnogiego i u osób z anatomicznymi deformacjami prącia. Objawami ubocznymi stosowania leków wstrzykiwanych do ciał jamistych mogą być: priapizm (u 15% pacjentów, ale tylko od 0,5 do 1,3% pacjentów stosujących Caverject), guzki i zwłóknienia w miejscu wstrzyknięcia, krwiaki podskórne, ból w miejscu wstrzyknięcia lub ból całego prącia, obniżenie ciśnienia krwi, uszkodzenie wątroby. protezy służące do usztywnienia członka (półsztywne, mechaniczne, hydrauliczne). Powikłania związane z używaniem protez to: przebicie osłonki białawej prącia, przebicie cewki moczowej, złe dopasowanie długości protezy, zakażenie protezy. operacje naczyniowe - przecięcie i/lub podwiązanie naczyń żylnych, gdy przyczyną jest nadmierny odpływ krwi z prącia lub, gdy przyczyną dolegliwości jest złe ukrwienie prącia, wykonanie pomostu naczyniowego omijającego uszkodzoną i zablokowaną tętnicę.
Źródło:
1. https://comments.bot/thread/YiQ_yIGyr