Kwas D-asparaginowy to substancja naturalnie występująca w organizmie człowieka, należąca do grupy aminokwasów endogennych. Jest to enancjomer kwasu L-asparaginowego, który powstaje w procesie racemizacji, katalizowanej przez enzym racemaza asparaginianu. Od swojego prekursora DAA różni się konfiguracją przestrzenną, co z kolei warunkuje kierunek skręcanie płaszczyzny światła spolaryzowanego (enancjomer D w prawo, natomiast L w lewo) oraz aktywność biologiczną. Kwas D-asparaginowy został odkryty w roku 1827 przez dwóch uczonych A. Plisson’a i E. Ossain’a, którzy przeprowadzili hydrolizę asparaginy wyizolowanej z soku szparagowego. Od rośliny tej pochodzi właśnie nazwa związku. W organizmie substancja ta pełni wiele ważnych funkcji, m.in. jest to substancja sygnałowa, której aktywność jest niezbędna do inicjacji wielu procesów biochemicznych oraz związek regulujący gospodarkę hormonalną. DAA to aminokwas endogenny, który pełni ważną rolę w prawidłowo funkcjonującym organizmie. Jego aktywność obserwuje się w układzie nerwowym, gdzie stymuluje produkcję dopaminy. Kwas D-asparaginowy działa jako przekaźnik, a także jest prekursorem w syntezie innego ważnego neurotransmitera – kwasu N-metylo-D-asparaginowego. Obydwa związki są w stanie wiązać się z receptorami NMDA i aktywować ich działanie, w następstwie czego zwiększone zostaje uwalnianie neuroprzekaźnika GABA. DAA jest więc bardzo ważnym modulatorem ośrodkowego układu nerwowego. Ponadto jest to związek, który reguluje gospodarkę endokrynną, przede wszystkim w zakresie testosteronu. W związku z nasileniem wydzielania tego androgenu, DAA posiada funkcje prolibidalną, a także jest popularny wśród sportowców. DAA jest naturalnie syntetyzowany w organizmie w procesie racemizacji kwasu L-asparaginowego. Ważne jest więc, aby przyjmować białko bogate w ten ostatni aminokwas. Kwas D-asparaginowy można ponadto znaleźć w niektórych pokarmach, takich jak np. drób, ostrygi, ryby, awokado, trzcina cukrowa czy szparagi. Naukowcy przekonują, że DAA intensyfikuje produkcję testosteronu. Profesor Nagata wraz ze swoimi współpracownikami w roku 2000 przeprowadzili badanie, które miało na celu określenie jaką rolę pełni DAA w syntezie tego ważnego hormonu płciowego. Wyniki przez nich opublikowane sugerują, że kwas D-asparaginowy zwiększa ekspresję mRNA, w efekcie czego produkowane jest więcej białek transportujących cholesterol StAR (Stimulating steroidogenic Acute Regulatory Protein), których aktywność jest kluczowa w produkcji testosteronu przez komórki Leydiga. Kolejnym mechanizmem działanie DAA jest nasilenie sekrecji hormonu luteinizującego (LH) z przysadki mózgowej. Wzrost poziomu LH jest z kolei sygnałem dla jąder, aby w ich komórkach śródmiąższowych zwiększona została synteza tego androgenu. W kolejnym badaniu, które w 2009 roku przeprowadzili włoski uczony Enza Topo oraz jego współpracownicy, wzięło udział 43 mężczyzn w wieku 27-37 lat. Próba trwała 12 dni, a uczestników podzielono na dwie grupy: pierwszej podawano dziennie 3,12 g DAA, druga natomiast otrzymywała placebo. Stężenie testosteronu w ich krwi zmierzono w 6 dniu i odnotowano 15% wzrost u osób przyjmujących substancję czynną w stosunku do osób stosujących placebo. Kolejne oznaczenie wykonano w 12 dniu, a otrzymane wyniki pokazały, że mężczyźni którym podawano DAA mają o 42 % więcej androgenu. Podobne badanie w 2012 roku wykonała dr Gemma D’Aniello. W tym przypadku jednak w grupie badawczej znaleźli się mężczyźni cierpiący z powodu bezpłodności. Przez 90 dni podawano im kwas D-asparaginowy w dawce 2,66 g dziennie. Po tym czasie zmierzono poziom testosteronu w ich krwi i odnotowano 30-60 % wzrost. Naukowcy udowodnili, że stosowanie DAA skutkuje poprawą pamięci oraz funkcji kognitywnych. Związek ten powoduje bowiem wzrost wydzielania dopaminy, która jest bardzo ważnym neuroprzekaźnikiem odpowiedzialnym za poziom energii i motywacji oraz za powstawanie śladu pamięciowego. Zrównoważona aktywność dopaminy jest więc niezbędna dla prawidłowego funkcjonowanie układu nerwowego. W niezależnych badaniach wykazano ponadto, że kwas D-asparaginowy nasila postsynaptyczną neurotransmisję w obrębie hipokampa. W przypadku tym DAA działa jako neurotransmiter, a także jest substratem w produkcji kwasu N-metylo-D-asparaginowego. Obie substancje są z kolei w stanie wiązać się z receptorami NMDA i indukować ich działanie. Źródło: https://comments.bot/thread/9jrOkD6o2