Fomernatra
 
Notifications
Clear all
Fomernatra
Fomernatra
Grupa: Zarejestrowany
Dołączył: 2021-04-10
New Member

O mnie

Zaburzenia erekcji definiowane są najczęściej jako niezdolność uzyskania i utrzymania wzwodu członka wystarczającego do satysfakcjonującego odbycia stosunku seksualnego. Często towarzyszy im indywidualny dyskomfort i trudności w relacji z partnerem seksualnym. Inne nazwy spotykane w literaturze przedmiotu to: zaburzenia wzwodu, dysfunkcja erekcyjna, męskie zaburzenie erekcyjne oraz uznawane obecnie za niewłaściwe ze względu na swoją niejednoznaczność i wychodzące z użycia – zaburzenia potencji czy impotencja. Zaburzenia erekcji podzielić można w zależności od przyjętego kryterium na: Kryterium przyczynowe: organiczne (choroba lub uszkodzenie somatyczne, wpływ leków, używek), psychogenne, mieszane (obie grupy przyczyn i czynników odgrywają rolę). Kryterium początku: trwające całe życie (pierwotne), nabyte (wtórne). Kryterium sytuacyjne: zgeneralizowane (występują we wszystkich sytuacjach i okolicznościach), sytuacyjne (określone miejsca, okoliczności, nie ze wszystkimi partnerkami/partnerami, podczas stosunku z partnerką/partnerem, ale nie podczas masturbacji). Stopień nasilenia: łagodne, umiarkowane, głębokie. Jak często występują zaburzenia erekcji? Dane światowe i krajowe dostarczają obecnie bardzo wielu danych badawczych na temat częstości występowania zaburzeń erekcji. Na przykład dane badawcze z ośmiu krajów pokazują następujące rozpowszechnienia w różnych grupach wiekowych: 20–29 lat –8%, 30–39 lat – 11%, 40–49 lat – 15%, 50–59 lat – 22%, 60–69 lat – 30%, 70–75 lat – 37%. Podstawowe wnioski płynące z tych badań to: problem dotyczy wszystkich grup wiekowych, także mężczyzn najmłodszych, rozpowszechnienie problemu zwiększa się z wiekiem, starszy wiek nie jest bezwzględnie związany z występowaniem tych zaburzeń. Jak się objawiają zaburzenia erekcji? Zaburzenia erekcji uznaje się obecnie nie tyle za odrębną chorobę, co objaw innych chorób, szczególnie dotyczących układu sercowo-naczyniowego, gdyż większość czynników ryzyka jest taka sama. Objawy zaburzeń mogą narastać stopniowo (częściej podejrzewa się wtedy udział czynników organicznych, np. narastającego w związku z nadciśnieniem i nadmiarem cholesterolu uszkodzenia naczyń) lub pojawić się nagle u osoby do tej pory dobrze funkcjonującej seksualnie (częściej podejrzewa się wtedy udział czynników psychologicznych, np. stres związany z nową partnerką, ostry stres związany z inną dziedziną życia lub bezpośredni wpływ działania innych czynników, np. spożycia dużej ilości alkoholu). Co robić w razie wystąpienia objawów? Jednorazowe lub kilkukrotne wystąpienie objawów w sytuacji, którą da się zrozumieć psychologicznie lub przypisać jakiemuś czynnikowi, np. spożyciu alkoholu, nie wymaga podejmowania działań, szczególnie wtedy, gdy eliminacja tej sytuacji powoduje ustępowanie objawów. Jednak powtarzające się lub utrzymujące się zaburzenia erekcji, narastające w czasie zaburzenia erekcji wymagają konsultacji lekarskiej w celu postawienia właściwej diagnozy. Lekarzem tym może być seksuolog, urolog, psychiatra lub internista. Sensowne może być też być zgłoszenie się do kardiologa, bo zaburzenia erekcji mogą wyprzedzać o kilka lat inne objawy choroby wieńcowej i będący jej częstym następstwem zawał serca. Jak lekarz ustala diagnozę? Zaburzenia erekcji nie stanowią oddzielnej choroby. Uznaje się je raczej za objaw wymagający rozpoznania przyczyny tkwiącej u jego podłoża. Obecnie przeważa pogląd, iż w blisko 80% przypadków pierwotna przyczyna dotyczy czynników organicznych (najczęściej związanych z układem krążenia), a w 20% czynników psychogennych. Czynniki psychologiczne jako wtórne, tj. będące reakcją na pojawiający się problem, wydają się odgrywać znaczenie u większości mężczyzn, bez względu na przyczynę pierwotną i stąd wymagają uwzględnienia w kompleksowej diagnostyce i leczeniu zaburzeń erekcji. Ponieważ zaburzenia erekcji mogą być objawem wielu poważnych chorób lub mieć te same czynniki ryzyka, ich właściwe rozpoznanie i leczenie ma bardzo duże znaczenie nie tylko dla jakości życia seksualnego mężczyzny i pary, ale również dla całokształtu zdrowia danej osoby. Ma to szczególne znaczenie, ponieważ istnieją obecnie możliwością skutecznego leczenia bardzo wielu chorych. Rozpoznanie dokonuje lekarz na podstawie następujących badań służących identyfikacji przyczyn leżących u podłoża zaburzeń erekcji: szczegółowego wywiadu od pacjenta i jego partnerki/partnera, badania z zastosowaniem metod kwestionariuszowych i skal, badań biochemicznych i hormonalnych wykonywanych z pobranej krwi, badania urologicznego, czasami również neurologicznego i internistycznego, metod aparaturowych (USG naczyń członka, aparatów do pomiaru nocnych wzwodów). Wywiad musi uwzględnić wcześniej wymienione czynniki będące potencjalnymi przyczynami lub zwiększającymi ryzyko pojawienia się zaburzeń, a także obecność nocnych i porannych wzwodów członka – ich obecność sugeruje udział czynników psychogennych. Jakie są sposoby leczenia? Wymienione metody zostały szczegółowiej omówione w działach poświęconych farmakologicznym, i psychologicznym metodom leczenia zaburzeń seksualnych. Wśród metod farmakologicznych lekarz może zaproponować: Leczenie farmakologiczne – doustne: selektywne i odwracalne inhibitory fosfodiesterazy typu 5 (PDE 5), sildenafil, wardenafil, tadalafil, inne leki doustne dobrane w zależności od oceny mechanizmów powstawania zaburzeń: trazodon, bupropion, apomorfina, testosteron, bromokryptyna, johimbina, Leczenie farmakologiczne – w postaci iniekcji do ciał jamistych członka (zastrzyków): alprostadyl (prostaglandyna E1), Aparaty próżniowe. Leczenie chirurgiczne: protezowanie członka, udrożnienie naczyń członka. Fizjoterapia – ćwiczenia mięśni dna miednicy. Metody psychologiczne: edukacja seksualna i poradnictwo seksualne, metody behawioralne i treningowe: koncentracja na doznaniach zmysłowych, trening umiejętności seksualnych, trening komunikacji, systematyczna desensytyzacja, inne. Psychoterapia indywidualna: zróżnicowane cele, w oparciu o różne szkoły terapii i różny dobór interwencji, terapia psychoseksualna. Terapia pary: psychoterapia partnerska/małżeńska, terapia seksualna. 

 

Źródło:

1. https://telegra.ph/Popularne-Erekcja-01-11

2. https://www.wykop.pl/link/3643307/leki-na-lysienie-zaburzaja-erekcje-nie-pomaga-nawet-viagra/

Portale społecznościowe
Aktywność użytkownika
0
Forum Posts
0
Tematy
0
Pytania
0
Odpowiedzi
0
Pytanie Komentarze
0
Polubień
0
Otrzymał polubień
0/10
Ocena
0
Blog Posts
0
Blog Comments
Share:
Scarpehogan