Podstawowym sposobem na odchudzanie jest utrzymywanie deficytu kalorycznego, czyli podaży kalorii z pożywienia mniejszej, niż zapotrzebowanie energetyczne. Ale jak to zapotrzebowanie kaloryczne obliczyć i skąd wiedzieć ile nasz organizm zużywa energii? To bardzo trudne, gdyż zależy od wielu czynników, m.in. wieku, wagi, wzrostu, stanu fizjologicznego, aktywności fizycznej czy metabolizmu i uzyskanie precyzyjnego wyniku nie jest możliwe. Można jednakże zastosować wzór, który pomoże nam uzyskać wartość orientacyjną. Podczas odchudzania niezwykle ważne jest zbilansowanie diety tak, by w ograniczonej puli kalorycznej (deficyt) dostarczyć wszystkich niezbędnych dla organizmu substancji odżywczych. Unikamy więc pustych kalorii (np. słodyczy, cukru, przekąsek) oraz, w wielu przypadkach, substancji antyodżywczych (np. kwasu fitynowego, tanin, kwasu szczawiowego). Po co zaś warto sięgać? Przede wszystkim po produkty naturalne i nieprzetworzone. Wbrew popularnym modom nie należy rezygnować z węglowodanów czy tłuszczy, które są potrzebne do syntezowania hormonów (np. testosteronu, hormonu luteinizującego) czy wchłaniania witamin rozpuszczalnych w tłuszczach (A, D, E i K). Osobom o obniżonej wrażliwości insulinowej z reguły poleca się obniżenie ilości spożywanych węglowodanów, zaś tym o szybkim metabolizmie – ich zwiększenie. Są to jednak wartości bardzo indywidualne i najlepiej skonsultować je z dietetykiem, który ułoży nam indywidualną dietę. Alternatywą dla diet zbilansowanych są diety ketogeniczne, które w krótkim czasie mają za zadanie przestawić organizm w tryb ketozy. Ketoza to stan czerpania energii przez organizm z tłuszczu oraz z ciał ketonowych, czyli związków będących efektem przemian tłuszczu. Dieta ta wymaga ograniczenia węglowodanów i korzystania głównie z produktów zawierających tłuszcz oraz (w mniejszym stopniu) białko. Oznacza to, że należy odstawić m.in. chleb, cukier, makaron, ziemniaki, kasze, mąkę oraz inne produkty zawierające dużą ilość węglowodanów (głównie skrobi). Preferowane są zaś tłuste mięsa, podroby, jajka, tłuszcze (np. smalec lub masło), kiszonki, ryby, owoce morza, wywary z kości oraz warzywa zawierające niewiele cukrów (np. cukinie, bakłażany, sałaty, kapusty, kalafiory, brokuły itd.). Te ostatnie są niezwykle ważne z uwagi na zawarte w nich mikro i makroskładniki. Dużą zaletą diet ketogenicznych jest brak skoków insuliny, a zatem napadów głodu, osłabienia lub niekontrolowanych zastrzyków energii. Stabilnie metabolizowane tłuszcze zapewniają uczucie sytości nawet przy spożywaniu jedynie dwóch posiłków dziennie. Masz problemu z odchudzaniem, mimo ścisłego trzymania się deficytu kalorycznego? Źródłem problemu mogą być nietolerancje i alergie pokarmowe. Najczęstszymi objawami są uczucia wzdęcia, nudności, biegunki lub problemy skórne. Najczęściej spotkasz się z nietolerancją laktozy, glutenu, ale źródłem problemów mogą być też produkty uznawane za prozdrowotne, np. pomidory lub buraki. Testy antyalergiczne nie są skomplikowane, więc warto je przeprowadzić nawet profilaktycznie. Wówczas możesz ustalić dietę z pominięciem szkodzących Ci produktów (np. zawierających białka mleka) oraz z uwzględnieniem pełnowartościowych zastępników. Warto rozważyć także wsparcie probiotykami czy enzymami trawiennymi. Popularne w ostatnim czasie diety głodówkowe lansowane są jako prozdrowotne, odchudzające i oczyszczające organizm. W rzeczywistości dieta oparta na dużym deficycie może prowadzić do rozregulowania gospodarki hormonalnej, spowolnienia metabolizmu oraz osłabienia organizmu. A co z odchudzaniem? Efekt może być przeciwny do oczekiwanego, gdyż podwyższony drastycznie poziom kortyzolu doprowadzi do szybkiego rozwoju otyłości trzewnej (otłuszczenia narządów wewnętrznych) oraz będzie przyczynkiem do efektu jojo. Nie oznacza to jednak, że wszelkie głodówki są złe. Dobre skutki w odchudzaniu niektórym osobom mogą przynieść okresowe posty, czyli np. dieta intermittent fasting polegająca na wprowadzeniu okna żywieniowego w trakcie dnia lub dieta 5:2, która zakłada spożywanie w ciągu dwóch dni w tygodniu ograniczonej puli kalorycznej (np. 600-800 kcal). Choć ich skuteczność uwarunkowana jest indywidualnie, badania bywają optymistyczne. Wskazują, że okresowe posty mogą ułatwiać spalanie tkanki tłuszczowej przy zachowaniu masy mięśniowej, prawidłowo działającej gospodarki hormonalnej oraz stabilnym poziomie glukozy i lipidów we krwi. Źródło: https://rspcb.safety.fhwa.dot.gov/pageRedirect.aspx?RedirectedURL=https%3A%2F%2Fwww.biotrendy.pl%2Fkampanie-i-akcje-spoleczne%2F