O mnie
Nazywana jest najzdrowszą dietą świata i pozwala schudnąć - mowa o kuchni śródziemnomorskiej, popularnej w takich krajach Europy jak Francja, Hiszpania i Włochy. Dieta śródziemnomorska to głównie owoce, warzywa i nasiona zbóż w towarzystwie ciemnego pieczywa czy makaronów oraz lampki czerwonego wina. Jedną z zasad tej diety jest zminimalizowanie spożycia mięsa zwierzęcego typu wołowina czy wieprzowina, a wszystko to na rzecz regularnego jedzenia ryb, których białko jest świetnie przyswajalne. Ryby to także nienasycone kwasy tłuszczowe, witamina D, jod, selen, wapń i magnez. Jeśli chcemy schudnąć, należy też ograniczyć spożycie słodyczy. Można pozwolić sobie na odrobinę słodkości maksymalnie 3 razy w tygodniu. Łakocie takie jak ciastka czy batony warto jednak zastąpić pysznymi suszonymi owocami. Najlepiej, by pochodziły one z naszej domowej suszarki do owoców, gdyż te kupowane w sklepie są dodatkowo dosładzane, wcale nie małymi ilościami cukru. Jeśli będziemy stosować się do zasad diety śródziemnomorskiej a do tego ograniczymy liczbę spożywanych kalorii (o 500-1000 kcal), a do tego będziemy regularnie ćwiczyć, możemy liczyć na utratę zbędnych kilogramów. W ciągu miesiąca stosowania diety śródziemnomorskiej można stracić kilka kilogramów. Dieta śródziemnomorska ma swoje wady i zalety. Lista tych pierwszych jest krótka - chodzi przede wszystkim o koszty dobrych jakościowo produktów, głównie ryb. Ponadto czasochłonne może okazać się przygotowanie niektórych potraw. O zaletach tej diety, która w niektórych krajach jest naturalnym sposobem żywienia, można pisać długo. Jest ona bogata w różnorodne składniki i nie bez powodu nazywana jest najzdrowszą dietą świata. Polecana jest osobom z nadciśnieniem oraz zbyt wysokim cholesterolem. Dieta śródziemnomorska to jeden z najlepiej przebadanych modeli odżywiania. Oparta na prostych zasadach znajduje zastosowanie w profilaktyce i leczeniu większości chorób cywilizacyjnych. Charakteryzuje się dużym bezpieczeństwem zdrowotnym i może być po pewnych modyfikacjach stosowana w różnych regionach świata. Składa się z elementów diety włoskiej i greckiej. Zalecana jest osobom chorym na serce i z wysokim cholesterolem. Dieta śródziemnomorska to model odżywiania, o którym głośno stało się za sprawą amerykańskiego epidemiologa Ancleya Keysa, który chcąc wyjaśnić zaskakująco niską zapadalność na choroby układu sercowo-naczyniowego w krajach basenu Morza Śródziemnego zaprojektował i przeprowadził badanie Seven Country Studies zwane również Badaniem Siedmiu Krajów. Zgłębiając temat korelacji pomiędzy sposobem żywienia a stężeniem cholesterolu i ryzykiem choroby niedokrwiennej serca zauważył, że zwyczaje żywieniowe niektórych regionów świata wydawały się bardziej korzystne dla zdrowia sera i naczyń krwionośnych. Badanie Siedmiu Krajów objęło obserwacją ponad 12 tysięcy mieszkańców Grecji, Włoch, Jugosławii, Finlandii, Japonii, Holandii i Stanów Zjednoczonych. Celem tego projektu była odpowiedź na pytanie: jak różne, lokalne modele odżywiania wpływają na ryzyko chorób układu sercowo-naczyniowego. Opublikowane przez Keysa w 1970 roku wyniki wykazały, silną dodatnią korelację pomiędzy wysokim stężeniem cholesterolu a ryzykiem wystąpienia choroby niedokrwiennej serca i zgonu z jej powodu. Było ono również dodatnio powiązane z wysokim spożyciem nasyconych kwasów tłuszczowych. Odwrotna korelacja była obserwowana w przypadku wysokiej konsumpcji jednonienasyconych kwasów tłuszczowych. Seven Country Studies wyraźnie pokazało, że mieszkańcy krajów basenu Morza Śródziemnomorskiego oraz Japonii charakteryzowali się najwyższa oczekiwaną długością życia i najmniejszym ryzykiem wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych oraz niektórych typów nowotworów. Dlatego też badanie to zapoczątkowało pogląd, że nawyki żywieniowe tej części Europy oraz prowadzony przez jej mieszańców styl życia mogą stanowić dobrą metodą profilaktyki tych cywilizacyjnych schorzeń. Zgodnie z aktualną definicją uznaje się, że dieta śródziemnomorska to zwyczaje żywieniowe z początku lat 60 tych, panujące w Grecji, głównie na Krecie oraz w południowej części Włoch. Cechą charakterystyczną tego modelu odżywiania jest niskie spożycie nasyconych kwasów tłuszczowych na poziomie nieprzekraczającym 7-8 proc. dziennego zapotrzebowania na energię przy całkowitym spożyciu tłuszczów pomiędzy 25 a 35 proc. dobowej porcji kalorii. Mimo pewnych różnić w modelu diety śródziemnomorskiej pomiędzy poszczególnymi krajami tego regionu uznano, że to wzorzec odżywiania mieszkańców Krety jest najbardziej optymalny. Przekładał się on jak pokazało wspomniane wcześniej badanie na wyraźnie mniejsze ryzyko zgonu z tytułu choroby niedokrwiennej serca w porównaniu do innych krajów. W 25-letniej obserwacji okazało się ono sześciokrotnie niższe dla Kreteńczyków w porównaniu do mieszkańców Finlandii. Dieta śródziemnomorska zasady swe opiera na kilku podstawowych filarach. Charakteryzuje się przede wszystkim: wysokim spożyciem warzyw w tym zielonych liściastych oraz nasion roślin strączkowych, wysoką konsumpcją owoców, dużym spożyciem pełnoziarnistych produktów zbożowych, dużą konsumpcją oliwy z oliwek, wysokim spożyciem orzechów, nasion i pestek, dużym udziałem w diecie cebuli, czosnku, ziół i przypraw o działaniu antyoksydacyjnym (bazyli, tymianku, oregano, rozmarynu, szałwii itp.), średnim spożyciem alkoholu – głównie wina, średnim spożyciem produktów mlecznych i drobiu, średnim spożyciem ryb (w tym szczególnie tłustych, morskich gatunków) oraz owoców morza, ograniczeniem źródeł nasyconych kwasów tłuszczowych, a szczególnie mięsa i jego przetworów, ograniczonym spożyciem jaj, niskim spożyciem cukru i słodyczy. Jej bazę stanowią produkty nieprzetworzone bogate w pełnowartościowe białko, złożone węglowodany, jedno i wielonienasycone kwasy tłuszczowe. Nie brak w niej również błonnika, witamin, składników mineralnych i licznych substancji bioaktywnych wywierających korzystny wpływ na zdrowie człowieka.
Źródło:
1. https://comments.bot/thread/newPID3h5