Wraz z rosnącą popularnością suplementów diety z garcinia cambogia rosną też kontrowersje wokół tego składnika. Podczas gdy jedni twierdzą, że jego właściwości wspomagające odchudzanie są mocno przereklamowanie, inni uważają go za środek czyniący cuda. A jakie są fakty? Jednym z „odkryć” na rynku suplementów diety wspomagających odchudzanie w ostatnim czasie stała się garcinia cambogia. Egzotyczna nazwa i przypisywane jej rewelacyjne właściwości dość szybko sprawiły, że zawierające ją suplementy diety zyskały na popularności. Równocześnie narastały i nadal narastają też kontrowersje wokół tego składnika. Podczas gdy jedni twierdzą, że jego właściwości wspomagające odchudzanie są mocno przereklamowanie, inni uważają garcinię za środek czyniący cuda. A jakie są fakty? Garcinia cambogia to roślina, która naturalnie występuje w Indonezji, a uprawiana jest w całej Azji południowo-wschodniej, a także w zachodniej i centralnej Afryce. Znana jest pod nazwami malabar tamarind, brindal berry, gambooge i vrikshamla, a w Polsce również jako tamaryndowiec malabarski. Jej owoce mają kształt małych, żółtych dyni. Od tysięcy lat są traktowane jako przyprawa oraz wykorzystywane w medycynie naturalnej jako ważny składnik wielu leków. Hindusi przypisują tym owocom właściwości leczenia reumatyzmu, wielu przypadłości związanych z układem pokarmowym, a nawet działanie wzmacniające mięsień sercowy. Na temat odkrycia właściwości odchudzających garcinia cambogia krąży wiele historii i anegdot. Jedna z nich mówi, że w owoce tamaryndowca zaopatrywali się marynarze przepływając przez Kanał Sueski (roślina występuje w Egipcie). Miały one chronić przed szkorbutem. Co prawda nie była to zbyt apetyczna przekąska, ze względu na kwaśny smak, ale przynajmniej owoce były łatwo dostępne. Przy okazji podawano je także przewożonym na statkach zwierzętom. I to właśnie wtedy zaobserwowano, że podczas dłuższych rejsów trzoda karmiona nimi chudła. Według anegdoty to właśnie lekarze z okrętów, na których stosowano dietę z tamaryndowca, po zejściu na ląd otwierali własne praktyki leczenia otyłości, a garcinia cambogia była sekretnym składnikiem ich terapii. W tej sytuacji tylko kwestią czasu było, kiedy właściwościami tych owoców zainteresuje się świat nauki. W rezultacie w latach 60. ubiegłego wieku badacze odkryli, że tamaryndowiec jest bogatym źródłem kwasu hydroksycytrynowego – substancji spotykanej również w pomarańczach czy cytrynach. I to właśnie ona miała odpowiadać za odchudzające właściwości garcinia cambogia. Hamuje apetyt, przyspiesza spalanie tłuszczów i obniża cholesterol – tak w wielkim skrócie można opisać właściwości przypisywane kwasowi hydroksycytrynowemu (w skrócie HCA). Jego działanie w organizmie odbywa się na poziomie komórkowym, gdzie w mitochondriach wbudowywany jest, zamiast kwasu cytrynowego, w cyklu Krebsa. Nasila także transport kwasów tłuszczowych do mitochondriów, co prowadzi do powstania związków ketonowych, znanych z hamującego wpływu na apetyt. Jedna z teorii na temat HCA mówi też, że wysyła do mózgu sygnał za pomocą 5-hyroksytryptofanu, który jest bezpośrednim prekursorem serotoniny – nazywanej „hormonem szczęścia” (niektóre źródła sugerują wręcz, że stosowanie garcinia cambogia może poprawiać humor). Kwasowi hydroksycytrynowemu przypisuje się również wpływ na termogenezę – a więc proces podnoszenia temperatury ciała, sprzyjający spalaniu tkanki tłuszczowej. Brak jednak dokładnych danych potwierdzających tę właściwość HCA czy też opisujących możliwy mechanizm takiego działania. Istnieją za to badania stwierdzające, iż kwas hydroksycytrynowy blokuje liazę cytrynianową – enzym przyczyniający się do zamiany cukrów i skrobi w tłuszcz. W efekcie tego działania nie następuje dalsze odkładanie się tkanki tłuszczowej, a dostarczane do organizmu węglowodany są wykorzystywane do produkcji energii. Z kolei w innym badaniu przyjmowaniu HCA przez 8 tygodni towarzyszył spadek stężenia cholesterolu rzędu aż 18%. Jeszcze bardziej znacząco w grupie badanej obniżyło się stężenie trójglicerydów (26%). U pacjentów biorących udział w badaniu zaobserwowano także działanie hipotensyjne (obniżające ciśnienie tętnicze), choć nie można wykluczyć, że wynikało ono z redukcji masy ciała.

Źródło:

1. https://telegram.me/BioTrendyPL/30

2. https://telegram.space/BioTrendyPL/30