O mnie
Czy wiesz, że tamaryndowiec to nie tylko ciekawy składnik potrawy Curry? Ekstrakt z niego stanowi jeden z najbardziej kontrowersyjnych suplementów diety. Nazwa Tamaryndowiec zazwyczaj kojarzy się z Tamaryndowcem Indyjskim (Tamarindus indica). Bohaterem dzisiejszego tekstu będzie jednak Tamaryndowiec Malabarski (Garcinia Cambogia). Rodzaj Garcinia obejmuje prawie 250 gatunków na całym świecie. Zazwyczaj to małe lub średniej wielkości zielone drzewa. Są one rozpowszechnione przede wszystkim w Azji Południowo-Wschodniej. Nazwa rodzaju Garcinia pochodzi od holenderskiego lekarza wojskowego i przyrodnika Laurentiusa Garcina. On jako pierwszy opisał owocujący okaz mangostanu zebrany w regionie wysp Moluków w Indonezji. Gatunek ten został później nazwany Garcinia mangostana przez Linneusza w 1753 roku, który stał się gatunkiem typowym dla rodzaju. Wiele gatunków ma owoce z jadalnymi łupinami i są spożywane lokalnie. Z suszonych skórek owoców Garcinia powstają przyprawy stosowane w kuchni. Wykorzystuje się je w celu nadania żywności kwaśnego smaku i wydłużenia okresu przydatności do spożycia. G. cambogia i G. indica używane są często jako substytut dla Tamaryndowca Indyjskiego. Służą do przyrządzania curry w południowych regionach Indii, takich jak Wybrzeże Malabarskie, Wybrzeże Konkan i Travancore. Wśród owoców roślin z rodzaju Garcinia najwyższym stężeniem składników mineralnych i witamin wyróżnia się owoc Mangostanu. Omawiana Garcinia cambogia inaczej nazywana Garcinia gummi-gutta, wyróżnia się najniższą zawartością cukrów redukujących (0,51 g/100g owocu) i niewielką zawartością składników mineralnych. Zawierają w pewnym zakresie witaminy B1, B2, B3, B12 i C. Największe znaczenie ma kwas askorbinowy, którego stężenie waha się od 14,0% do 60,0%. Najlepszym źródłem spośród analizowanych ekstraktów owocowych jest Mangostan, a najgorszym G. cambogia. Garcinia gummi-gutta cechuje się również najniższym stężeniem witamin ogółem w porównaniu do innych owoców z rodzaju Garcinia (14,75 mg/100g), to czterokrotnie mniej niż Garcinia mangostana (61,05 mg/100g). Jeżeli Tamaryndowiec Malabarski wydaje się mieć najniższą wartość odżywczą, to skąd popularność tych suplementów diety? Wynika to z obecności kwasów organicznych. W badanych owocach zostały wykryte: kwas (-) hydroksycytrynowy (HCA), kwas jabłkowy, kwas cytrynowy, kwas winowy, kwas octowy i kwas szczawiowy. Najbardziej kwaśny był owoc G. kydia (27,3%), a następnie G. gummi-gutta (23,81%). Jednak to G. gummi-gutta zawiera najwyższe stężenia kwasu hydroksycytrynowego (HCA). Według niektórych danych jego stężenie w owocu może sięgać do 30% jego masy. Gatunki Garcinia i Hibiscus sabdariffa to jedyne bogate naturalne źródła. Zaobserwowano, że regionalne dania z dodatkiem skórki z tego owocu są uważane za bardziej sycące. Twierdzenie to zostało potwierdzone w pobieżnych obserwacjach z badań klinicznych i z badań na szczurach. Ponieważ wydaje się, że HCA nie przedostaje się do mózgu, to nie wywołuje skutków ubocznych ze strony OUN. Również kwas hydroksycytrynowy może wpływać na utratę masy ciała poprzez zahamowanie syntezy kwasów tłuszczowych de novo oraz zwiększone utlenianie lipidów. Jednym z potencjalnych mechanizmów odpowiadających za efekt sytości HCA może być hamowanie liazy cytrynianowej ATP. Ograniczyłoby to dostępność acetylo-koenzymu A (acetylo-CoA) do syntezy lipidów podczas podaży węglowodanów i zwiększenie syntezy glikogenu. Drugi możliwy mechanizm anorektycznego działania HCA polega na tym, że poprzez redukcję acetylo-CoA obniżane są poziomy malonylo-CoA. Powoduje to zmiany w sprzężeniu zwrotnym z acylotransferazą karnityny. Prowadzi to do zwiększonego transportu lipidów do mitochondriów i nieefektywnego utleniania, w wyniku czego powstają ciała ketonowe, a te mogą prowadzić do zmniejszenia uczucia głodu. Rośliny z rodzaju Garcinia to źródło polifenoli między innymi ksantonów np. Karbogiol, biflawonoidów i benzofenonów np. Garcinol. Te składniki rośliny wykazały działanie hipolipidemiczne, przeciwcukrzycowe, przeciwzapalne, przeciwnowotworowe, przeciwpasożytnicze, antycholinesterazowe i hepatoprotekcyjne w badaniach in vitro i in vivo. Garcinol (camboginol) to naturalny polifenol odpowiadający za żółte zabarwienie. Owoce Tamaryndowca Malabarskiego stanowią bogate źródło pochodnej garcinolu – guttiferonu K. Mechanizmy działania garcinolu i jego pochodnych nie są jak do końca znane. Może wykazywać silniejsze działanie antyoksydacyjne niż α-tokoferol poprzez hamowanie produkcji rodnika hydroksylowego. Garcinol stanowi obiekt badań nie tylko w profilaktyce chorób układu krążenia, ale nawet w profilaktyce chorób neurodegeneracyjnych np. Chorobie Parkinsona. Wykazano korzystne działanie, mogące stanowić alternatywę dla leczenia lewodopą. Niestety główne dowody naukowe stanowią badania na zwierzętach i na liniach komórkowych. Nasiona z Tamaryndowca Malabarskiego cechują się wysoką zawartością tłuszczu (46,54%). Najwyższe stężenie stanowi kwas stearynowy (30,61%), ale poza nim ma wysoką zawartość nienasyconych kwasów tłuszczowych takich jak kwas oleinowy (26.23), linolowy (11.38) i elaidynowy (9,54). Tłuszcz z nich pozyskiwany cechuje się stałą konsystencją o twardości zbliżonej do masła kakaowego. Temperatura topnienia jest wysoka (około 40 ° C). Tłuszcz ten może być stosowany jako zamiennik masła kakaowego lub wraz z nim w celu poprawy konsystencji czekolady i wyrobów czekoladowych.
Źródło:
1. https://comments.bot/thread/B5cUyyquR