O mnie
Autor raportu, profesor Maciej Banach z Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, powiedział: „Stwierdziliśmy, że osoby, które spożywały dietę o niskiej zawartości węglowodanów, były bardziej narażone na przedwczesną śmierć, a także zwiększało się ryzyko zgonu z poszczególnych przyczyn, w tym choroby wieńcowej, udaru i nowotworu. Takiego sposobu odżywienia się należy unikać”. Otyłość jest poważnym problemem zdrowotnym na całym świecie i zwiększa ryzyko wystąpienia wielu chorób przewlekłych, w tym chorób układu krążenia oraz nowotworów. Sugerowano różne rodzaje diet w celu redukcji masy ciała, takie jak diety o niskiej zawartości węglowodanów, a za to bogate w białko i tłuszcze. Długoterminowe skutki stosowania tej diety były niejasne, a wcześniejsze badania donoszą o sprzecznych wynikach na temat wpływu takiego sposobu odżywiania się na ryzyko występowania chorób sercowo-naczyniowych, nowotworów oraz przedwczesnej śmierci. W tym badaniu dokonano analizy związku pomiędzy dietą niskowęglowodanową a przedwczesnym zgonem z dowolnej przyczyny i śmiercią z powodu choroby niedokrwiennej serca, choroby naczyniowo-mózgowej (w tym udaru) oraz nowotworu w próbie złożonej z 24 825 uczestników badania US National Health and Nutrition Survey (NHANES) w okresie od 1999 do 2010 r. W porównaniu z uczestnikami o najwyższym spożyciu węglowodanów, osoby o najniższym ich spożyciu miały o 32% większe ryzyko zgonu z wszystkich przyczyn podczas średnio 6,4-letniej obserwacji. Ponadto ryzyko zgonu z powodu choroby niedokrwiennej serca, chorób naczyniowo-mózgowych i nowotworów wzrosło odpowiednio o 51%, 50% i 35%. Średni wiek uczestników badania NHANES wyniósł 47,6 lat, a 51% grupy badanej stanowiły kobiety. Podczas średniej 6,4-letniej obserwacji ryzyko zgonu z dowolnej przyczyny wzrastało z każdym spadkiem spożycia węglowodanów i pozostało znaczące po uwzględnieniu wszystkich dostępnych czynników, które mogły mieć wpływ na ten związek. Badacze przeanalizowali także zależność między wszystkimi przyczynami zgonu i dietą niskowęglowodanową u otyłych (wskaźnik masy ciała [BMI] 30 kg/m2 lub wyższy) i „nieotyłych” (BMI poniżej 30 kg/m2), uczestników w obu grupach wiekowych (poniżej 55 lat oraz 55 lat i starsi) i odkryli, że związek ten był najsilniejszy u starszych, nieotyłych osób. Wyniki zostały potwierdzone w metaanalizie siedmiu prospektywnych badań kohortowych z udziałem 447 506 uczestników i średnim okresem obserwacji wynoszącym 15,6 roku, w którym stwierdzono 15%-, 13%- i 8%-owy wzrost ryzyka kolejno: przedwczesnego zgonu ogółem, umieralności z przyczyn sercowo-naczyniowych i nowotworów u osób na diecie o niskiej zawartości węglowodanów (w porównaniu z wysoką zawartością węglowodanów w zwyczajowej diecie). Profesor Banach komentuje: „Diety niskowęglowodanowe mogą być korzystne w krótkim okresie stosowania, aby zredukować masę ciała, obniżyć ciśnienie tętnicze krwi i poprawić kontrolę poziomu glukozy we krwi, ale nasze badanie sugeruje, że w dłuższej perspektywie są one powiązane ze zwiększonym ryzykiem zgonu z jakiejkolwiek powodu oraz zgonów z powodu chorób sercowo-naczyniowych, chorób naczyń mózgowych i raka”. Odnosząc się do mechanizmów leżących u podstaw korelacji pomiędzy dietą o niskiej zawartości węglowodanów a przedwczesną śmiercią, profesor Banach zauważył, że białko zwierzęce, a zwłaszcza te, którego źródłem jest mięso czerwone i przetworzone produkty mięsne, jest już powiązane ze zwiększonym ryzykiem zachorowania na raka. Powiedział: „Zmniejszenie spożycia błonnika oraz zwiększenie spożycia białka pochodzenia zwierzęcego, cholesterolu i tłuszczów nasyconych w tej diecie (o niskiej podaży węglowodanów) może odgrywać pewną rolę”. Podsumowanie Wyniki badania podkreślają niekorzystną zależność między dietą o niskiej zawartości węglowodanów a zgonem ogólnie oraz śmiercią spowodowaną specyficznymi przyczynami, opartą na indywidualnych danych i wnioskach z poprzednich badań. „Wyniki sugerują, że diety o niskiej zawartości węglowodanów są niebezpieczne i nie powinny być zalecane” – według prof. Banacha. Dieta niskowęglowodanowa to jedna z popularniejszych żywieniowych mód ostatnich lat. Jej początki sięgają XIX wieku, kiedy to W. Banting zasugerował, że po pozbyciu się z jadłospisu produktów bogatych w cukier poprawia się samopoczucie. Na początku lat 20. XX wieku przeprowadzano pierwsze próby zbadania wpływu diety bardzo niskowęglowodanowej (i jednocześnie wysokotłuszczowej) na padaczkę lekooporną wśród dzieci. Dzisiaj mówi się o niej głównie w kontekście szybkiej redukcji masy ciała. Co więc musimy wiedzieć o diecie typu low carb? Nie ma oficjalnego stanowiska definiującego dietę niskowęglowodanową. Według niektórych badań możemy wyróżnić: dietę o bardzo niskiej zawartości węglowodanów – ok. 20–50 g/d lub mniej niż 10% en. (np. dieta ketogeniczna) dietę o niskiej zawartości węglowodanów – <26% lub <130 g/d dietę o umiarkowanej zawartości węglowodanów – 26%–45% en. Według Norm Żywienia dla populacji Polski zalecane dzienne spożycie węglowodanów (WW) ustalono na poziomie 45–60%, z czego nie więcej niż 10% energii może pochodzić z cukrów prostych. Mając to na uwadze, można uznać, że niskie spożycie oznacza niższe niż obecnie zalecane (<45%) dzienne spożycie węglowodanów w ciągu dnia. Ograniczenia głównego źródła energii, jakim są węglowodany, skutkuje zwiększeniem spożycia składników pokarmowych takich jak tłuszcz czy białko. Podobnie jak w przypadku definicji nie istnieje też oficjalna lista produktów, które powinny się znaleźć w tej diecie. Wydaje się, że im mniej węglowodanów w danym produkcie, tym lepiej. W związku z tym w jadłospisie osoby na diecie niskowęglowodanowej powinny zostać wprowadzone takie produkty, jak warzywa (np. kalafior, brokuły, cukinia), warzywa liściaste, (szparagi, brukselka), warzywa psiankowate (pomidory, papryka itp.), w ograniczonych ilościach rośliny strączkowe, bulwiaste (jak ziemniaki czy buraki), które zawierają więcej skrobi. W zależności od tego, jaką zawartość WW chcemy uzyskać w diecie, możemy do niej włączyć pewnie ilości produktów pełnoziarnistych (kasze gruboziarniste, ciemne makarony, pełnoziarnisty ryż, płatki owsiane itp.). Źródłem tłuszczu powinny być produkty bogate w jedno- i wielonienasycone kwasy tłuszczowe, tj. oleje roślinne (np. olej rzepakowy, oliwa z oliwek, olej lniany, olej z orzechów włoskich), awokado, orzechy, pestki i nasiona (np. migdały, orzechy włoskie, laskowe, makadamia, pekan, pistacje, nerkowce, siemię lniane, pestki dyni czy nasiona słonecznika). Nie można również zapomnieć o pełnowartościowym białku, w postaci jaj, nabiału, ryb, niektórych gatunków mięsa czy serów podpuszczkowych typu mozzarella.
Źródło:
1. https://comments.bot/thread/lVm7DTo09