O mnie
Dieta cukrzycowa, oprócz leków obniżających poziom cukru we krwi, jest podstawą leczenia cukrzycy. Cukrzyk wcale nie musi rezygnować z dobrej kuchni. Dieta cukrzycowa też może być smaczna i urozmaicona, należy tylko przestrzegać kilku zasad. Sprawdź, na czym polega dieta cukrzycowa, co można jeść, a które produkty są przeciwwskazane. Dieta cukrzycowa wcale nie jest skomplikowana, a cukrzyca zbiera coraz większe żniwo. Szacuje się, że w Polsce choruje na nią ponad 2 mln. osób. U ok. 1 mln. choroba przebiega bezobjawowo. Najpowszechniejsza jest cukrzyca typu 2, atakuje w 90 proc przypadków. Najczęściej zapadają na nią osoby zmagające się z otyłością, po 40. roku życia. Dieta cukrzycowa jest niezbędnym elementem leczenia wszystkich typów cukrzycy. Wśród zaburzeń gospodarki węglowodanowej wyróżnia się kilka odmian choroby: cukrzycę typu 1, w której komórki beta trzustki przestają produkować insulinę; pojawia się u dzieci; cukrzycę typu 2, w której tkanki stają się niewrażliwe na insulinę, a trzustka w pewnym momencie „wypala się” w wyniku coraz bardziej intensywnej produkcji insuliny; jest w głównej mierze wynikiem złej diety; cukrzycę LADA – autoimmunologiczna cukrzyca dorosłych pojawiająca się zwykle po 30. roku życia; jest odmianą cukrzycy typu 1 o łagodniejszym przebiegu; cukrzycę MODY – cukrzyca młodych dorosłych diagnozowana zwykle między 20. a 30. rokiem życia z przebiegiem zbliżonym do cukrzycy typu 2, jednak bez insulinooporności; cukrzycę ciążową – stany hiperglikemiczne pojawiające się u kobiet ciężarnych a zdrowych przed ciążą Niezależnie od typu cukrzycy, główne cele diety i zalecenia żywieniowe pozostają takie same. Postępowanie dietetyczne skupia się przede wszystkim na kontroli glikemii. U osób z nadwagą i otyłością konieczne jest stosowanie jadłospisów umożliwiających utratę nadmiernej masy ciała. W przypadku wczesnych stadiów cukrzycy typu 2 i cukrzycy ciążowej dobrze skomponowana dieta wystarcza, aby utrzymać glikemię na wyrównanym poziomie bez konieczności zażywania leków. Najbardziej wymagająca jest dieta w cukrzycy typu 1, gdzie odpowiednio trzeba zbilansować przyjmowaną insulinę do ilości spożywanych węglowodanów i białek. W cukrzycy ciążowej kładzie się nacisk na ścisłą kontrolę spożytych węglowodanów w każdym posiłku. Najmniej wyliczeń wymaga dieta w cukrzycy typu 2. Oficjalne zalecenia diety cukrzycowej bardzo długo opierały się na wytycznych ograniczających tłuszcz w diecie i rekomendujących węglowodany o indeksie glikemicznym poniżej 55 jako główne źródło energii w jadłospisie. Polskie Towarzystwo Diabetologiczne w wytycznych na 2017 rok nadal zaleca, aby 45 proc. energii w diecie pochodziło z węglowodanów (a nawet 60 proc., jeśli są to produkty wysokobłonnikowe), co przy standardowej diecie 2000 kcal stanowi aż 250 g i wiąże się z jedzeniem węglowodanów praktycznie w każdym posiłku. Taki typ diety rekomendowany przez wiele lat nie przyniósł oczekiwanych efektów. Nie pozwalał w zadowalający sposób kontrolować glikemii i obniżać parametrów związanych z cukrzycą, takich jak glukoza na czczo czy hemoglobina glikowana HbA1c. Obecnie za najlepszą dietę w cukrzycy uznaje się dietę niskowęglowodanową o zwiększonej zawartości tłuszczu. Jej skuteczność potwierdzają duże, wiarygodne badania naukowe, a także praktyka w gabinecie dietetycznym. Co prawda w oficjalnych polskich zaleceniach nie znajdziemy takich rekomendacji, jednak trzeba zwrócić uwagę na publikację z 2015 roku 25 cenionych lekarzy i naukowców, którzy na łamach czasopisma „Nutrition” udowodnili skuteczność diety niskowęglowodanowej w cukrzycy, analizując blisko 100 badań. W swojej publikacji odwołują się do braku efektów leczenia dietą niskotłuszczową o niskim indeksie glikemicznym i skutków ubocznych leków stosowanych w cukrzycy typu 2. Nawołują środowisko medyczne do odrzucenia tradycyjnego podejścia, które nie pozwoliło zapanować nad epidemią cukrzycy i do rekomendowania pacjentom diety niskowęglowodanowej. Nie ma jednak jednej dobrej diety niskowęglowodanowej zalecanej wszystkim. Należy pamiętać, aby węglowodany nie dostarczały więcej niż 30 proc. energii w diecie. Nie należy obawiać się dobrej jakości tłuszczu, który nie przyczynia się do tycia i nie jest istotnym czynnikiem ryzyka chorób układu krążenia, co również potwierdzają nowe badania naukowe. Planując posiłki, można opierać się na modnej w ostatnich latach diecie paleo, ale także wprowadzać produkty zbożowe w odpowiednich ilościach. Takie podejście żywieniowe pozwala osobom z cukrzycą typu 2 nawet całkowicie zrezygnować z leczenia farmakologicznego, a osobom z cukrzycą typu 1 – zmniejszać dawki przyjmowanej insuliny. Podstawową zasadą diety cukrzycowej jest ograniczenie węglowodanów w posiłkach. Dotyczy to zarówno węglowodanów prostych (wszelkie słodycze, owoce, soki, napoje), jak i złożonych (kasze, ryż, makaron, chleb, ziemniaki). W dziennym jadłospisie nie powinno być ich więcej niż 100 – 150 g. Zwolennicy diet bardzo niskowęglowodanowych polecają spożycie na poziomie poniżej 50 g na dobę. Dobór ilości węglowodanów jest bardzo indywidualny i powinien być tak dopasowany, aby osoba chora bez problemu mogła kontrolować glikemię. Węglowodany powinny pochodzić z dobrych źródeł: chleba żytniego na zakwasie, grubych kasz, komosy ryżowej. Owoce najlepiej ograniczyć do 1 porcji w ciągu dnia, gdyż są źródłami cukrów prostych. Niewskazane są sklepowe słodycze, słodzone dżemy, soki i napoje, a także słodziki. Różne substancje słodzące wpływają na glikemię, mimo że nie zawierają cukru. Posiłki należy jeść 4-5 razy dziennie o mniej więcej stałych porach. Jeśli dochodzi do nocnego niedocukrzenia, wprowadza się 6-ty posiłek przed snem.
Źródło:
1. https://telegram.me/BioTrendyPOL/610
2. https://t.me/BioTrendyPOL/610
3. https://tttttt.me/BioTrendyPOL/610