O mnie
Dieta Cambridge to dieta, której jadłospis jest oparty na przygotowanych przemysłowo i sproszkowanych napojach i zupach, o małej zawartości kalorii. Jej zasady są proste, a efekty to spadek masy ciała nawet o 2,5 kg tygodniowo. Jednak czy dieta Cambridge jest zdrowa? Jakie są przeciwwskazania do jej stosowania? Dieta Cambridge to komercyjna metoda odchudzania, w której spożywa się wyłącznie gotowe posiłki o ściśle określonej kaloryczności. Są to napoje, zupy, owsianki, batony i dania gotowe możliwe do kupienia tylko od konsultanta współpracującego z firmą dystrybuującą posiłki Cambridge. Saszetek z posiłkami nie można nabyć w aptekach czy supermarketach. Dieta Cambridge należy do bardzo niskokalorycznych. Można zakwalifikować ją do diet wysokobiałkowych i w dużej mierze płynnych. Dieta Cambridge ogromną popularnością cieszyła się w latach 80-tych, szczególnie w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Dieta Cambridge została opracowana w latach 60-tych XX wieku przez Alana Howarda – pracownika naukowego Uniwersytetu Cambridge. Zajmował się on tematyką nadwagi i otyłości. Wraz z Ianem McLean-Baird - lekarzem z West Middlesex Hospital próbowali wymyślić gotowe posiłki pozwalające ludziom chudnąć szybko, bez utraty masy mięśniowej, utrzymując łagodną ketozę, czyli stan, w którym organizm jako źródło energii zużywa tłuszcz zamiast węglowodanów, a przy tym dostarczające odpowiednią dla zachowania zdrowia ilość składników mineralnych i witamin. Dania w proszku autorstwa Howarda i McLean-Bairda stosowano początkowo w szpitalnym leczeniu otyłości. Ich pomysłodawcy rozpoczęli współpracę z technologami żywności i firmami produkcyjnymi, aby uzyskać gotowe posiłki o akceptowalnym smaku dla odchudzających się. Następnie produkty zaczęto wprowadzać na szerszy rynek. W 1980 roku gotowe posiłki Cambridge można było kupić w Stanach Zjednoczonych, od 1984 roku – w Wielkiej Brytanii, od 1985 roku – w Niemczech, Francji, Danii, Szwecji, Finlandii i Norwegii, a od 1990 roku – w Polsce i krajach Europy Wschodniej. Podstawową zasadą diety Cambridge jest spożywanie podczas odchudzania jedynie posiłków gotowych – napojów, zup, owsianek itp. Diety nie można przeprowadzić bez kontaktu z przedstawicielem Programu Cambridge, gdyż jedynie u niego można zaopatrzyć się w saszetki z posiłkami. Funkcjonują dwie wersje diety Cambridge: amerykańska i brytyjska. Obie są dietami o bardzo niskiej kaloryczności, niskotłuszczowymi i wysokobiałkowymi. Brytyjska dieta Cambridge: przed przystąpieniem do właściwego odchudzania przez 7-10 dni należy samodzielnie ograniczać ilość spożywanego jedzenia następnie przez maksymalnie 4 tygodnie stosuje się dietę o kaloryczności od 415 kcal do 550 kcal. Drobne kobiety spożywają 3 posiłki Cambridge, a wysokie kobiety i mężczyźni – 4 posiłki po okresie odchudzania następuje stabilizacja, podczas której posiłkami Cambridge zastępuje się 2-3 posiłki konwencjonalne. Kaloryczność diety wzrasta stopniowo od 1000 kcal do 1500 kcal dziennie utrzymanie wagi ma zapewnić spożywanie nieco powyżej 1500 kcal i zastępowanie jednego konwencjonalnego posiłku saszetką Cambridge. Amerykańska dieta Cambridge: Wersja amerykańska proponuje 5 odrębnych programów odchudzania. 1. Regularny – opracowany tak, aby chudnąć od 1 do 2,5 kg tygodniowo. Dieta dostarcza dziennie 820 kcal z 3 posiłków Cambridge oraz jednego zwykłego posiłku o wartości energetycznej 400 kcal. Dziennie trzeba wypijać 8-10 szklanek wody. Dozwolona jest kawa i herbata, ale nie można nimi zastępować wody. Program nie narzuca ograniczeń czasowych do jego stosowania. 2. Szybki Start – program analogiczny do brytyjskiej wersji diety. Można go stosować maksymalnie 2 tygodnie. 3. Kontrolowany przez lekarza – zalecany osobom, które chcą schudnąć 15 kg i więcej lub są pod kontrolą lekarza z powodu sytuacji zdrowotnej. Jest to właściwie wersja brytyjska diety, w której zwrócono uwagę, iż na 5-7 kg przed osiągnięciem celu trzeba zastosować program regularny. 4. Stabilizacja – do posiłków Cambridge stopniowo dodaje się konwencjonalne posiłki w celu ustabilizowania osiągniętej masy ciała. 5. Nowe nawyki żywieniowe – w celu utrzymania masy ciała po odchudzaniu jeden z posiłków ma być zastępowany saszetką Cambridge. Taki sposób żywienia nie jest rekomendowany przez żadną instytucję zajmującą się odżywianiem. Posiłki w fazie odchudzania na diecie Cambridge to gotowe dania: zupy o kaloryczności 144 kcal na porcję w smakach pomidorowym, jarzynowym, porowym, grzybowym, kurczaka z grzybami, orientalnym napoje (144 kcal/porcja) w 9 smakach, m.in. cappuccino, truskawka, wanilia, kakao owsianki (148 kcal/porcja) o smaku jabłkowo-cynamonowym i orzechowym batony (168 kcal/porcja) w 7 smakach, np. żurawinowym, orzechowym budyń ryżowy (177 kcal/porcja) o smaku waniliowym spaghetti bolognese (208 kcal/porcja) dania gotowe na obiad, np. kurczak curry (ok. 300 kcal/porcja) – dopiero w fazie stabilizacji i utrzymania wagi. Czy na diecie Cambridge można schudnąć? Dieta Cambridge jest dietą dostarczającą bardzo niewiele kalorii – nawet 8 razy mniej niż wynosi zapotrzebowanie organizmu. Zatem chudnięcie podczas jej przestrzegania jest jak najbardziej realne. Obiecywane efekty to do 2,5 kg tygodniowo. Jednak przy takich deficytach kalorycznych ciężko o zdrowe odchudzanie. W dużej mierze obok tkanki tłuszczowej organizm zużywa masę mięśniową, która służy mu za źródło energii. Dieta Cambridge należy do diet bardzo niskokalorycznych, które obarczone są ogromnym ryzykiem efektu jo-jo. Badania naukowe zgodnie twierdzą, że na tego typu dietach można schudnąć, jednak efekty nie utrzymują się długoterminowo. Diety bardzo niskokaloryczne (poniżej 1000 kcal dziennie) nie przynoszą lepszych efektów w odchudzaniu niż diety niskokaloryczne. Według rankingu „Diets in Review”, gdzie diety oceniają osoby stosujące je wcześniej, jedynie 35% osób, które były na diecie Cambridge, pozytywnie oceniło efekty diety i poleciłoby ją innym. Według użytkowników dieta jest monotonna, bardzo trudna w przestrzeganiu przez dłuższy czas i droga. Dieta Cambridge należy do „diet cud” i jest krytykowana przez środowisko naukowców, lekarzy i dietetyków. Jest to dieta, która bardzo ogranicza dowóz kalorii w ciągu dnia, przez co pozwala schudnąć, jednak utrata masy ciała dotyczy nie tylko tkanki tłuszczowej, ale też w dużej mierze masy mięśniowej. Z czym to się wiąże? Masa mięśniowa jest aktywna metabolicznie, co oznacza, że im mniej jest jej w organizmie, tym mniej kalorii człowiek spala. Kończąc „dietę cud”, zwykle szybko przybiera się na wadze i jest to tkanka tłuszczowa. Pogarsza się proporcja masy mięśniowej do tkanki tłuszczowej, narządy wewnętrzne są bardziej otłuszczone, organizm funkcjonuje gorzej i trudniej się chudnie. Kilka tygodni na diecie dostarczającej 400-500 kcal może być niebezpieczne dla zdrowia. Trudno przewidzieć, jak zachowa się głodzony organizm i jakie będą negatywne efekty diety dla narządów wewnętrznych.