Czy feromony mogą sprawić, że mężczyzna stanie się bardziej atrakcyjny dla kobiety? Czy legenda, która narosła wokół feromonów, mówiąca o ich niezwykłych właściwościach, ma potwierdzenie w faktach? W artykule postaramy się na te pytania odpowiedzieć. Feromony (z greckiego nazywane przekaźnikami podniecenia) to związki chemiczne, które zostały wybrane na drodze ewolucji. Występują w określonych stężeniach, w zależności od genetyki, gatunku i osobniczego wydzielenia na zewnątrz ciała. Mogą być nieświadomie odebrane przez innego przedstawiciela tego samego gatunku, który rozpocznie, zmodyfikuje, wzmocni czy też zmieni określone reakcje fizjologiczne i behawioralne. Feromony nie są świadomie postrzegane jako perfumy lub substancje zapachowe. Działają podświadomie na układ nerwowy człowieka. Nadal nie wiadomo, jak wiele różnych feromonów wytwarza nasz organizm, dotychczas zostały zbadane jedynie niektóre z nich. Ludzie wyrażają wiele niewerbalnych zachowań, które niosą ze sobą różne komunikaty. Feromony mogą być nośnikiem informacji o: stanie seksualnym i społecznym, na przykład: płci, poziomie dojrzałości, gotowości do reprodukcji, indywidualnej tożsamości, pokrewieństwie, stanie zdrowia, dominacji, partnerstwie, zdolnościach do konkurowania, które mogą mieć istotny wpływ na procesy adaptacyjne i rozwojowe. Sygnały chemiczne to główne czynniki wpływające na nasze relacje społeczno-seksualne. Komunikowanie feromonalne opiera się na przetwarzaniu informacji pojawiających się w strukturach korowych i podkorowych mózgu (biorących udział w regulacji zachowań emocjonalnych), ale bez jakiejkolwiek poznawczej czy świadomej oceny. Feromony są wyrazicielami genetycznej selekcji płciowej, co mogło mieć znaczenie dla ewolucji człowieka. Sygnały feromonowe wywołują modyfikacje: neuronalne, hormonalne, fizjologiczne, behawioralne. Ma to bardzo duże znaczenie dla złożonego komunikowania feromonowego w ludzkim doborze płciowym. Feromony występują w różnych strukturach anatomicznych lub tkankach układu wydzielniczego. U ssaków produkowane są głównie w: gruczołach napletkowych, gruczołach okołoodbytniczych, gruczołach łojowych, gruczołach apokrynowych, gruczołach pachowych, w węzłach podszczękowych, gruczołach Hardera, gruczołach łzowych wątrobie, jamie ustnej, stopach, genitaliach. Płyny ustrojowe, w których stwierdza się obecność feromonów, to: ślina, mocz, osocze, wydzieliny pochwy i prostaty, łzy, pot. Jednym z najważniejszych źródeł feromonów u ludzi są prawdopodobnie gruczoły pod pachami, ze względu na fakt, że powierzchnia ich rozprzestrzeniania się jest ciepła, co powoduje szybsze przechodzenie uwalnianych związków w stan lotny. Znaczenie ma również to, że znajdują się one na wysokości nosa kontaktujących się w danej chwili osób, co uwidacznia się w reakcjach relaksacyjnych podczas snu dzieci lub matki z głową w okolicy pachy oraz zachowaniach opiekuńczych, gdy mężczyzna kładzie rękę na ramieniu kobiety, wystawiając ją w ten sposób na działanie swoich feromonów. Źródło: http://www.good-tutorials.com/users/Feromony-opinie